یادمان
هویت که از بافت برود؛ خانه تاریخی، لانه معتادان می‌شود
- يادمان
- زیر مجموعه: ديده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- دوشنبه, 13 دی 1389 21:24
- آخرین به روز رسانی در دوشنبه, 13 دی 1389 21:24
- نمایش از دوشنبه, 13 دی 1389 21:24
- بازدید: 5693
سعید محمدی نهاوندی کارشناس معماری و مرمت شهری در اینباره به CHN گفت: بافت های تاریخی و فرسوده نیازمند یاری تمامی ارگان های اجرایی کشور هستند. در حال حاضر فرسایش برخی مناطق به گونه ای است که مکانی برای تجمع افراد معتاد را فراهم کرده است.
وی افزود: درحال حاضر اماکنی که در معرض هجوم افراد معتاد قرار گرفته است در بافت هایی واقع شده که از لحاظ موقعیت اجتماعی و قیمت در سطح پایینی قرار داشته و همین عامل حضور این دسته از افراد را پررنگ می کند. موضوعی که نیروی انتظامی و سازمان قضایی که بحث امنیتی را پیگیری می‌کنند باید بهتر و بیشتر روی آن متمرکز شوند. چراکه عدم رسیدگی به موقع، شرایطی را فراهم خواهد کرد تا ساکنان محله برای خلاص شدن از حضور این افراد، دست به تخریب بناها بزنند.
این کارشناس معماری شهری با تاکید بر بازگرداندن هویت منطقه به خبرنگار ما گفت: تازمانیکه بافت های تاریخی هویت واقعی خود را پیدا نکند بازسازی و نوسازی هیچ دردی را دوا نخواهد کرد. هویت از دست رفته در قالب خشت خشت بنای تاریخی است که باید دوباره مرمت شود و احیاء آنها باید به فراخور نیاز مردم صورت بگیرد.
نهاوندی با بیان اینکه ابزار اجرایی این کار باید به بخش خصوص واگذار شود ادامه داد: عموم کشورهای دنیا به یک تعریف واحد رسیده‌اند، به طوری که متولیان دولتی تنها بسته مدیریتی و نظارتی را به عهده دارند و کارهای اجرایی را به بخش خصوصی برای سرمایه گذاری واگذار می کنند. چرا که متولی میراث فرهنگی با محدود بودن ابزار و سرمایه هیچگاه توان اجرا در مقیاس وسیع را ندارد.
این مدرس دانشگاه معتقد است: درصورتی که ابزار در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد با افزایش توان مدیریتی رسیدگی و مرمت بیش ازپیش خواهد بود و همین امر قابلیتی برای ایجاد جاذبه گردشگری می‌شود.
نوع نگاه مردم؛ نجات یا تخریب
درحالیکه وجود هر نوع بزهکاری در بناهای تاریخی تنها به دلیل فرسودگی کالبدی نیست چرا که این امر نه تنها به کوتاهی متولیان میراث فرهنگی می انجامد نشان از عدم مدیریت شهری، بهزیستی و ارگان های مددکاری و نیروی انتظامی را شامل می‌شود. معضلی که مردم را به بی تفاوتی در برابر آثار و امکان تاریخی سوق دهد.
نهاوندیان در این خصوص گفت: موضوع ازدست ندادن هویتی که از گذشتگان به ما رسیده و قابل احیاء است بستگی به نوع نگاهی است که می تواند نجات دهنده یا تخریب کننده باشد.
وی ادامه داد: ناآگاهی شرایطی را بوجود آورده که نمی دانیم این بناها تا چه حد ارزشمند و چقدر می تواند ارزش بوجود آورد. در نتیجه جلوه‌های زشت بر معماری زیبای بنا فائق آمده و باعث خواهد شد ارزش افزوده و گردش مالی که با احیا به دنبال خواهد داشت، نادیده گرفته شود.
