یادمان
لرزه مترو بر پیکر آثار تاریخی تهران
- يادمان
- زیر مجموعه: ديده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- دوشنبه, 27 تیر 1390 11:43
- آخرین به روز رسانی در دوشنبه, 27 تیر 1390 11:43
- نمایش از دوشنبه, 27 تیر 1390 11:43
- بازدید: 6140
خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه فرهنگ و هنر- هر روز شهرها بزرگ‌تر می‌شوند و فاصله‌ها طولانی‌تر. رشد جمعیت هم مساله‌ای است که نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذشت. جمعیتی که برای رفت و آمد آسان‌تر به جاده و بزرگراه و وسیله نقلیه عمومی چون مترو نیاز دارد. اما در همه جای دنیا تمهیداتی را در نظر می‌گیرند تا هم از وسایل مدرن استفاده کنند هم آثار تاریخی و فرهنگی‌شان را پاس دارند. زمینه‌هایی که در کشور ما نادیده گرفته می‌شود. از این‌روست که متروی اصفهان از چهارباغ می‌گذرد و متروی تهران وارد حریم مدرسه انوشیروان دادگر و تئاتر شهر می‌شود و قورخانه را از بین می‌برد و قنات آب شاهی را می‌خشکاند. دیوار موزه علی اکبرخان صنعتی ترک می‌خورد و ملک موقوفه بانو فرمانفرمائیان نابود می شود.
محمد سپنجی، کارشناس ارشد میراث فرهنگی، در گفت‌وگو با CHN با اشاره به این‌که لرزش‌های ناشی از متروی تهران به بافت تاریخی و بازار این شهر آسیب می‌رساند می‌گوید: بافت قدیم تهران، بر اثر لرزش‌های مترو، صدمه می‌بیند ضمن این‌که این بافت، تحمل آن همه آمدوشد را ندارد و می‌توان اداره‌ها و مراکز دولتی که در منطقه 12 تهران، مستقر هستند را به گوشه دیگری از شهر منتقل کرد اما مسئولان شهری، توجه چندانی به میراث فرهنگی ندارند و برایشان فرقی نمی‌کند بر سر عودلاجان چه بیاید یا تئاتر شهر چه اندازه آسیب ببیند؟
او به قانون داخلی سازمان میراث فرهنگی در زمینه ثبت و حفظ حریم آثار تاریخی اشاره و بیان می‌کند: براساس این قانون«هرگونه کاربری مزاحم که به بنیان عرصه و اعیان آثار، لطمه وارد کند از قبیل تردد ماشین‌آلات سنگین، نصب دستگاه‌های لرزاننده، ایجاد کاربری‌های صنعتی و تجاری، دودزا و پرسروصدا، هدایت آب‌های سطحی به سمت عرصه در محدوده حرایم، ممنوع است» بنابراین می‌توان گفت اسیستگاه‌های مترو امام خمینی، خیام، مولوی، ملت، دروازه شمیران و تئاتر شهر یا در بافت تاریخی تهران هستند؛ بافتی که براثر لرزش‌های مترو، خواه ناخواه آسیب می بیند یا در حریم آثار تاریخی چون عمارت مسعودیه در خیابان ملت و تئاتر شهر قرار گرفته و به این بناها صدمه می زنند.
سپنجی، توجه به میراث فرهنگی را ضروری می‌داند و با اشاره به برنامه چهارم توسعه می‌گوید: در این برنامه بر خلاف برنامه دوم و سوم، به میراث فرهنگی و محیط زیست، به عنوان دو منبع تجدید نشدنی، توجه جدی و ویژه‌ای داشته است.آنچه در برنامه چهارم بدان پرداخته شده، یادآور ارتباط فرهنگ و میراث فرهنگی با هویت انسان وارتقای سطح فکر و اندیشه اوست از این رو ضمن مجهزشدن به تکنولوژی روز باید به فرهنگ و تاریخ خود هم توجه و زمینه‌ای را فراهم کنیم تا توسعه و فرهنگ را به یکیدیگر پیوند زنیم.
