ایران‌بوم

در پی حسابرسی دولت آمریکا، روشن شد که میلیاردها دلار در عراق ناپدید شده است.
آقای پیتر ونبرن که در گذشته رییس هیات بازسازی عراق در وزارت کشور بوده است، در یک کتاب جنجالی اصراف، بیهوده و دیوانه‌وار هزینه کردن دولت آمریکا را شرح داده است. البته لازم به اشاره می‌باشد که این کتاب خشم وزارت کشور را برانگیخته و به باور مقامات عالی‌رتبه «مشکلات خانوادگی را نباید برملا کرد»
آقای ون برن توضیح می‌دهد که چگونه مقامات دولتی آمریکا با هزینه کردن میلیاردها دلار در عراق، کوشیدند یک منبع هزینه برای آمریکا در منطقه ایجاد کنند.
او می‌نویسد: برخی از همکاران سعی به متقاعد کردن من در خرید چند گوسفند بمبلغ 25000 دلار برای اهدا به چند خانواده بی‌سرپرست می‌کردند. این قرار بود سهم ما برای ایجاد دموکراسی در عراق باشد. با این مبلغ ما می‌توانستیم یک تویاتا بجای چند گوسفند بخریم.

او می‌افزاید : «در نتیجه آمریکا بیش از 000/1000 شهروند عراقی را از پای درآورد. برخی مستقیما و برخی در نتیجه درگیری‌های قومی که آمریکا مقصر آن بود. عراق امروز نمایانگر سرمایه گزاری 63 میلیارد دلاری جهت بازسازی نمی‌باشد و آمریکا درآوردن آزادی به عراق شکست خورده است.»
آمریکا در عراق و افغانستان دست‌کم یک دلار از هر شش دلار را هدر داده است. این رقم معادل سی میلیارد دلار می‌باشد. لازم به تذکر است که این رقم با کنار گذاشته شدن بسیاری از پروژه‌های بیهوده در چند سال آینده دو برابر خواهد شد.

کمیسیون کارگزاری در رابطه با جنگ در عراق و افغانستان گزارش خود را تسلیم کنگره آمریکا کرد. بخشی از آن که در اختیار مردم قرار گرفته به شرح زیر میباشد:
ده‌ها میلیارد دلار ثروت مردم آمریکا در پی برنامه‌ریزی بی‌پایه، تغییرات در نیازها، رقابت‌های بیهوده، بی‌دقتی در برخورد با پیمانکاران، بی‌مسئولیتی مقامات، همکاری‌های ضعیف مقامات آمریکایی با یکدیگر، کم‌کاری و حتی کارشکنی پیمانکاران و کارمندان دولتی به هدر رفته است. یک نمونه این مشکل را به نقل از آقای اوبراین که مسئولیت باز سازی ارتش عراق را داشت می‌خوانیم. این شخص، بعد از سرکشی به یک پایگاه تازه به پایان رسیده و مشاهده وضعیت رقت‌انگیز آن، از پیمانکار مسئول هزینه نهایی آن را جویا شد. «به خودم گفتم که حداکثر میان 3 تا 5 میلیون دلار در اینجا هزینه شده است.» آقای اوبراین با کمال شگفتی با یک بیلان 160 میلیون دلاری مواجه شد.

پنتاگون در دهه اخیر بیش از پیش به مزدوران بخش خصوصی تکیه کرده است. در افغانستان و عراق در برابر هر سرباز آمریکایی یک مزدور خصوصی وجود دارد. بطوری که در بعضی مواقع تعداد آنان از 000/260 نفر نیز فزونی یافته است. بنا به این گزارش «آمریکا دیگر توان درگیری دراز مدت بدون یاری مزدوران را ندارد.»
از اینرو، «میزان گسترده عمل کرد شرکتهای مزدوریاب و عدم پاسخگویی آنان باعث پیدایش و تشدید مشکلات تازه‌ای برای ایالات متحده و منافع[نامشروع] آن شده است»

«گزارش نهایی ما نشان می‌دهد که هزینه‌های گزاف پیمان‌کاران و تقلب، فراتر از زیانی است که گریبان‌گیر مالیات‌دهندگان آمریکایی می‌باشد. این هزینه‌ها شامل کاهش توان نظامی ایالات متحده، تلاش‌های دیپلماتیک و توسعه و ترویج فساد در کشور میزبان، و تضعیف جایگاه و نفوذ ایالات متحده در سراسر جهان شده است.»

هزینه‌های هنگفت و بیهوده برای پروژه‌های ناتمام و غیرقابل‌تحمل مشکل بزرگی است که بخش عمده‌ای از سرمایه‌گذاری آمریکا در عراق و افغانستان را فرا می‌گیرد. به عنوان مثال می‌توان از هزینه 40 میلیون دلاری آمریکا در بغداد برای احداث یک زندان جدید که دولت آن کشور نیز خواهان آن نبود و سرانجام هم نیمه‌تمام باقی ماند و یا هزینه کردن 300 میلیون دلار برای نیروگاه کابل که دولت افغانستان دارای سرمایه و فناوری کافی جهت راه‌اندازی آن نمیباشد، نام برد. همه‌ی این هزینه‌ها از خزانه آمریکا در حال تلف شدن می‌باشند و این در حالیست که دهها هزار نفر از مردم این کشور، زیر خط فقر بسر می‌برند.
پنتاگون از دستگیری سربازی که 43000 دلار در اسباب شخصی خود پنهان کرده بود و یا سرباز دیگری که هزاران دلار برای خانواده خود در آمریکا فرستاده بود، خبر می‌دهد. ولی هنوز هیچ خبری از پایمال شدن رقمی میان 31 تا 60 میلیارد دلار توسط پیمانکاران خصوصی منتشر نشده است. گویا روند جدید جهانی را می‌توان در حمایت از چپاول‌گران بزرگ و پیگرد آفتابه دزدان یافت. البته قرار داشتن اکثر چپاولگران بزرگ و دزدان در مصدر قدرت، بی‌شک موجب افزایش این کارهاست.