ایران‌بوم

پایه‌ی این جدایی ظاهری، مراجعه به افکار عمومی مردم بحرین بود . البته باید توجه داشته باشیم، از آن جا که بحرین استان چهاردهم ایران بود، می بایست مردم هر 14 استان ایران در این زمینه، نظر خود را اعلام می‌کردند که نتیجه این نظرخواهی از پیش معلوم بود. حتا اگر مردم بحرین در این همه پرسی شرکت داده می‌شدند، بدون هرگونه دودلی، آنها رای به زندگی با دیگر مردم ایران می دادند.

از این رو، هیات حاکمۀ وقت موافقت کرد که نظر خواهی تنها از نهادها و ارگان‌های وابسته به شیخ غاصب بحرین به عمل آید که حداکثر جمعیتی بالغ بر یکی دو هزار نفر را در بر می‌گرفت.
«گی چیاردی» نماینده دبیرکل سازمان ملل متحد که برای انجام این به اصطلاح همه پرسی و در حقیقت مدرک سازی برای تجزیۀ بحرین، به این گله جزیره (مجمع‌الجزایر) گسیل می‌شود، گفته بود 1:

در این مورد، فهرستی به این جانب داده شد و این فهرست که در اختیار من
قرار گرفت ، حاوی نام سازما نها و موسسات بحرین بود و من می بایست ، از
این فهرست، عواملی را بر گزینم برای تحقیقاتم [ نه همه پرسی] که نمودار
تمایلات ونظر مردم بحرین باشد.

در گزارش «گی چیاردی» به نام این موسسات و سازمان‌ها اشاره شده است که عبارتند از: انجمن شهر، هیات اوقاف ، انجمن بهداری ، انجمن وکلا و ... که همگی ، وابسته به شیخ غاصب بحرین بودند.

بدین سان، نمایندۀ دبیر کل سازمان ملل متحد ، موظف گردید که از دستگاه هایی که وابسته به شیخ غاصب بحرین بودند ، بپرسد که آیا می خواهند با ملت بزرگ خود ایران ، زندگی کنند یا نه؟!
از سوی دیگر، حتا اگر قرار بود همه پرسی به عمل آید، می بایست شیخ غاصب بحرین خلع ید می‌گردید یک «نهاد موقت بی طرف» و در آن جا استقرار می یافت و در آن صورت، در یک شرایط آزاد، همه پرسی به عمل، می آمد که عبارت بود از نظر اکثریت مردم استان چهاردهم و می‌بایست، از مردم سیزده استان دیگر ایران نیز همه پرسی به عمل می‌آمد که آیا حاضرند بدون هم میهنان بحرینی خود زندگی کنند یا نه؟ یعنی حاضرند، سرزمین خود را در کمال صلح و آرامش و بدون تحمیل زور، جنگ و تجاوز نظامی و ... ، تجزیه کنند؟ ! بدون هرگونه دودلی ، پاسخ مردم بحرین و دیگر ایرانیان ، به این پرسش، پاسخ قاطع منفی بود!

از یاد نبریم که پیش از آن که آمریکا فشار بر روی شاه را برای جدا سازی بحرین افزایش دهد ، او می گفت : 2

انگلیس‌ها، پیشنهاد می‌کنند که نمایندگان اوتانت [ دبیر کل سازمان ملل متحد ]، عقاید
و نظرات اهالی بحرین را فقط بر اساس گفت و گو با تعدادی از گروه های صنفی ، به سازمان
ملل گزارش دهد. ما نمی‌توانیم، چنین پیشنهادی را تصویب و در برابر ملت ایران ، توجیه کنیم.

حتا شاه بر این باور بود که : 3

این طرح خیانت به منافع ملی است

هرگاه در سال 1349 به آرای مردم بحرین مراجعه شده بود، بدون هرگونه دودلی، زندگی در کنار دیگر ه ممیهنان ایرانی خود را فریاد می زدند.
انگلیس و آمریکا، این را می‌دانستند و از این رو، از مراجعه به آرای مردم گله جزیره جلوگیری کردند و با توسل به این روش خنده آور که عدم مشروعیت آن بر هر کس و هر مقام قضایی در این جهان آشکار است، اقدام به جدایی غیر قانونی بحرین از ایران کردند.

یک صد و چند سال پیش ازآن ، میرزا آقاسی صدراعظم ایران، در برابر زیاده خواهی‌های انگلیس‌ها در بارۀ بحرین و اثبات حاکمیت بدون چون و چرای ایران بر بحرین، مسالۀ آرا و عقاید مردم را پیش کشیده بود. وی به سفیر انگلیس در تهران گفته بود که در صورت مراجعه به آرای مردم : 4

اکثریت اهالی بحرین از ایران جانبداری خواهند کرد.

البته انگلیس ها هم این را می‌دانستند و در نتیجه، با آن موافقت نکردند.
امروز که مردم بحرین، یکپارچه برابر حکومت شیخ غاصب به پا خواسته‌اند و حتا هجوم ددمنشانۀ انسان نمایان سعودی با همراهی و هم گامی مزدوران و آدمکشان حکومت اردن و شیخ قطر و شیوخ امارات نتوانسته است پایداری آنان را در هم بشکند ، تنها راه ، مراجعه به آرای عموم و یا همه پرسی است.

این همه پرسی باید زیر نظر یک نهاد برخاسته از جامعۀ جهانی، یعنی مجمع عمومی سازمان ملل متحد انجام گیرد. این مجمع برخلاف شورای امنیت که در آن رسم منسوخ « ارباب و رعیتی » هنوز پا برجاست، نماینده ی همه ی کشورهای عضو سازمان ملل متحد است و این نهادی است که می تواند با خلع ید از شیخ غاصب بحرین و جای گزینی موقت، همه پرسی را به عم ل آورده و خواست اصلی مردم بحرین را به جهانیان اعلام دارد . بدون تردید ، اکثریت قریب به اتفاق مردم بحرین ، همه ی ایرانیان و همه ی مردم آزاده ی جهان ، از این طرح پشتیبانی خواهند کرد.

به امید انجام همه پرسی واقعی در سرزمین بحرین در آیند های هرچه زودتر

تهران 25 امرداد ماه 1390

دبیرخانه ا جتما ع بر ای وحد ت

پی‌نوشتها:
1 تاریخ تجزیۀ ایران دفتر دوم ، تجزیۀ بحرین دکتر هوشنگ طالع انتشارات سمرقند تهران 1386 رویه 231
2 ( گفتگوی های من با شاه ( خاطرات محرمانه اسدالله علم) – ترجمه گروه مترجمان انتشارات طرح نو و موج – انتشارات طرح نو – 2جلد چاپ نخست 130 - – تهران، بهار 1371 ج 1 ر ر 131
3 همان
4 بحرین از دوران هخامنشیان تا زمان حال ( 558 قبل از میلاد 1969 میلادی ) وزارت امور خارجه اداره نهم سیاسی تهران ، مهرماه 1348 ر 115