یادمان
خبرگزاری مهر: هشت مورد حفاری جدید غیر مجاز در محوطه تاریخی «اوربه» و «منجنیق» شهرستان باغملک، قامت این محوطه ساسانی - اسلامی را خراشید تا بازهم شاهد هجوم حفاران سودجو به یک اثر باستانی باشیم.
JuzsportsShops , Achète, vends ou échange les vêtements, chaussures et accessoires que tu ne portes plus ! | Nike React Element 87
به گزارش خبرنگار مهر، استان خوزستان به واسطه وسعت آثار باستانیش همواره مورد طمع حفاران غیرمجاز و دلالان آثار باستانی و عتیقه بوده و هر از چند گاهی شاهد هجوم آنها به بخشی از تاریخ نهفته در دل خاک این استان هستیم. این بار نیز از شهرستان باغملک خبر می رسد که حفاران غیر مجاز به محوطه ساسانی – اسلامی منجنیق و اوربه هجوم برده اند تا بازهم آثاری از این سرزمین به چنگال این افراد بیفتد.
باغملک با برخورداری از محوطه های تاریخی و طبیعی و تپه های باستانی متعدد تنها دارای پنج اثر ثبت شده در فهرست آثار ملی است. کوشک دالخونی، سرای ارغوانی، قلعه تل، محوطه باستانی منجنیق، نقش برجسته های رودنو از جمله بناهای مهم تاریخی این شهر محسوب می شوند.
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانای استان خوزستان در خصوص حفاریهای صورت گرفته در محوطه تاریخی منجنیق و اوربه به خبرنگار مهر گفت: در حفاریهای انجام شده که در عمق دو - سه متری صورت گرفته خرده سفالهایی در اطراف این محوطه مشاهده شده است.
آثار حفاری در غیرمجاز در منطقه دیده می شود
مجتبی گهستونی افزود: بررسی شناسایی و روند کند ثبت آثار و محوطه های تاریخی، ضعف در مرمت و حفظ و احیا، نبود پژوهشهای مردم شناسی، عدم تعیین عرصه و حریم، گسترش حفاریهای غیر مجاز، کمبود نیروی انسانی یگان حفاظت و کارشناس، نبود تجهیزات کافی در اداره میراث فرهنگی شهرستان باغملک شرایط ناخوشایندی را ایجاد کرده است.
وی افزود: با توجه به برخورداری این شهرستان از بیشترین مناطق، انتظار می رود که نگاه ویژه ای به اداره میراث فرهنگی شهرستان باغملک شود تا این اداره هم قادر باشد از این مناطق باستانی، ملی و تاریخی که ورایت کننده تاریخ غنی استان خوزستان به خوبی حفاظت کند.
منجنیق شهر قدیمی و اولیه باغملک بوده که هم اکنون خرابه هایی را در برمی گیرد که دارای آثار تاریخی برجسته ای همچون آسیاب، کوره های سفالگری، دیوار و پلهایی از دوره های ساسانی، سلجوقیان، اتابکان لر و صفویه است.
در این منطقه سفالهایی با نقش و نگار متعلق به دوره های اسلامی و قرن اول و دوم هجری دیده شده است. منجنیق یکی از بخشهای باغملک بوده که ازدحام خرابه های درون آن نشان دهنده شهر یا روستا بودن آن در روزگاران گذشته است. از جمله آثار منحصر به فرد منجنیق می توان به وجود سنگ آسیایی منقوش به خط کوفی نام برد که نمونه آن در هیچ جای دیگر باغملک یافت نشده است. خوشبختانه این سنگ نوشته همچنان سالم باقی مانده است. همچنین در مقابل منجنیق خرابه هایی از یک روستا به نام «اوربه» وجود دارد.
علت نامگذاری این منطقه به «اوربه» خاطر وجود تمام باغها و زمینهای کشاورزی باغملک در آن است. سرازیر بودن رودخانه و چند جوی آب در کنار آن در حقیقت این منطقه را به گلستانی تبدیل کرده بود. در حال حاضر چیزی جز باغهایی متعلق به 100 سال گذشته از «اوربه» باقی نمانده است. همچنین بقایای بسیاری از خرابه ها و مزارهای قدیمی این شهر تاریخی هم اکنون در زمینهای کشاورزی منطقه باقی مانده اند.
در قدیم، باغملک نیز با نام «اوربه» خوانده می شد که هم اکنون شمال باغملک نیز به این نام معروف است. علاوه بر این منجنیق به دلیل وجود پلهای دوره ساسانی، سنگ آسیاب منقوس که با خط کوفی کلمه «لا اله الا الله محمد رسول الله» بر آن نوشته شده باعث اهمیتی بیشتر این منطقه در کتب تاریخی شده که تاکنون نمونه مشابهی دیگر از آن به دست نیامده است.
بر اساس گمانه زنیهای باستان شناسان این سنگ آسیاب در گذر راه شهر منجنیق یا « اوربه» بوده که نشان مسیر آسیابها بود. از آسیابها به دو منظور روغن گیری و تهیه آرد استفاده می شد.
گهستونی همچنین تصریح کرد: تمامی اعتقادات موجود در منطقه منجنیق در کنار وجود تلی به نام «کاستر» است که در وسط این شهر قرار دارد و بر اساس باورهای محلی گفته می شود همان آتشکده ای است که ابراهیم در آن آتش زده و به گلستان تبدیل شد و طبق گفته مردم در صورت سوراخ کردن حدود یک متر از این تپه از آن خاکستر خارج می شود که این نشان دهنده سکونت قوم یهود در منطقه است. این اعتقادات متعلق به یهودیانی است که در این شهر ساکن بودند.
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانای خوزستان گفت: مناطق تاریخی شهرستان باغملک نیازمند کاوش و حفاریهای باستان شناسی هستند زیرا هیچگونه مرز مشخص و تعیین شده ای ندارد که یک شهروند بداند تا کجا حق ورود به خرابه ها و پیش روی را دارد. این در حالی است که خرابه های منجنیق با وجود قدمت بسیار، تاکنون ثبت ملی نشده اند.
گهستونی عنوان کرد: بر اساس شواهد امر و تابلو قهوه ای رنگی که خود سازمان میراث فرهنگی در محل نصب کرده قدمت این منطقه به دوره ساسانیان بازمی گردد اما با این حال این منطقه نیاز به کاوشهای علمی تر برای کشف نشانه های بیشتر دارد. همچنین پرونده ثبتی این منطقه از سه سال گذشته تشکیل و به سازمان میراث فرهنگی تحویل داده شده که تاکنون نتیجه ای حاصل نشده است
نوشتن دیدگاه