ایران‌بوم

یکی از نقشه‌های ارزشمند که دقیقاً پیش از جداشدن سرزمین های قفقازی ایران تهیه شده و گستره سرزمین ایران را پیش از تجزیه بخش‌های شمالی و شرقی نشان می‌دهد نقشه‌ای است که در سال 1814 توسط انتشارات تامسون در لندن منتشر شده است؛ احتمالاً این نقشه را باید آخرین نقشه بین‌المللی ایران پیش از جدا شدن سرزمینهای تاریخی آن محسوب نمود، چرا که کمتر از یک سال پیش از انتشار این نقشه، قر ارداد گلستان میان ایران و روسیه تزاری منعقد شد و بر مبنای آن داغستان، گرجستان، قره باغ، گنجه، خانات شکی، شیروان، قوبا، دربند، باکو و هر چه از ولایات تالش که در ‏تصرف روسیه بود برای همیشه به این دولت واگذار شد که در این نقشه کلیه این مناطق بخشی از ایران شمرده شده است. در این نقشه از سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان با عنوان تاریخی آن یعنی شروان یاد شده است که تقریباً صد سال پس از آن در میان شگفتی ایرانیان با استفاده از آشفتگی‌های جنگ جهانی اول و حمایت سپاه عثمانی جمهوری دموکراتیک آذربایجان نامیده شد، ولایت مغان که به تمامی در جنوب ارس واقع است و هم اکنون میان ایران و جمهوری آذربایجان به دو نیم شده است و ولایت قراباغ و شهرهای نخجوان و ایروان نیز بخشی از آذربایجان تلقی شده و قسمت اعظم خاک فعلی جمهوری ارمنستان و گرجستان نیز گرجستان نامیده شده است. قومگرایان علاوه بر این در زمینه تقسیمات داخلی ایران نیز ادعاهایی دارند - گویی که بر سر مرزهای بین المللی دو کشور بحث می کنند-که دراین نقشه بطلان آنها نیز مشخص است؛زنجان و همدان و قزوین که در مدعاها به عنوان بخشی از آذربایجان شمرده می شودبه شیوه قدیم بخشی از عراق(عجم) معرفی شده است.