صنایع دستی
صنایع دستی؛ خانه به دوش ابدی؟!
- صنايع دستي
- نمایش از چهارشنبه, 29 آبان 1392 16:22
- بازدید: 4490
تعدادی از کارمندان صنایع دستی 14 روز است به مرخصی فرستاده شده‌اند تا یک‌بار دیگر، اسباب و شرایط برای جابه‌جایی آن‌ها فراهم شود. این سومین‌بار است که کارمندان معاونت هنرهای سنتی و صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در طول سه سال گذشته جابه‌جا می‌شوند.
75% - تسوق أونلاين في السعودية مع خصم 25 , أحذية ازياء رياضية الجري للرجال , adidas copa mundials in color today schedule 2016 , نمشي | Air Jordan Release Dates 2021 + 2022 Updated , IetpShops , nike new arrival for men japan today live full
به گزارش خبرنگار بخش صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بعد از آن‌که مصوبه‌ی شورای عالی اداری کشور در 16 فروردین‌ماه 1385 سازمان صنایع دستی را از وزارت صنایع و معادن وقت، انتزاع و به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری الحاق کرد، صنایع دستی سومین معاونت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شد که بدون داشتن مصوبه‌ای از دولت یا مجلس و فقط با حرف و در سخنرانی‌های مکرر، نامش بین میراث فرهنگی و گردشگری جا گرفت تا همه بدانند این سازمان، متولی صنایع دستی هم است و آن‌قدرها که دیگران می‌گویند، مظلوم و بی‌سرپناه نیست.
اما از آن حرف‌ها و تأکیدهای مقامات کشور و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که فقط در سخنرانی‌ها از صنایع دستی برای درمان بی‌کاری، درآمدزایی و توسعه‌ی صادرات مایه گذاشتند و اصرارهای پی‌درپی آن‌ها برای خطاب قرار دادن نام کامل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری که بگذریم، این معاونت همیشه سپر بلا بوده است؛ از تغییرهای مکرر معاون آن گرفته تا اوضاع بودجه و احوالات هنرمندان، از وضعیت وخیم رشته‌های صنایع دستی و صادراتش که چندان بهایی به آن نداده‌اند تا انتقال آن به اصفهان به‌عنوان نخستین پیش‌مرگ در اجرای مصوبه‌ی هیأت دولت برای جابه‌جایی پایتخت اداری و سیاسی کشور.
صنایع دستی بعد از آن‌که در مهرماه 1389 با انبوه اعتراض‌ها و نامه‌های شکواییه‌ی کارمندانش به مقامات عالی‌رتبه‌ی کشور به اصفهان منتقل و در ساختمانی از استانداری اصفهان جا داده شد، سرانجام در تیرماه 1391 در سکوت رسانه‌یی و بدون حرفی از سوی مقامات، دوباره به تهران، پایتخت اداری و سیاسی کشور بازگردانده شد و تصمیم برای جابه‌جایی معاونت‌های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز ناپخته و بدون مطالعه ارزیابی شد، آنچنان که یحیی رحمتی، معاون پیشین هنرهای سنتی و صنایع دستی در روز تودیع خود درباره‌ی این موضوع و حرف‌های رییس وقت سازمان سخن گفت.
در طول این مدت که معاونت صنایع دستی در اصفهان مستقر شده بود و دولت تلاش می‌کرد سیستم «دورکاری» را نیز اجرا و نهادینه کند، عده‌ای از کارمندان معاونت صنایع دستی با عنوان دورکاری همچنان در تهران و در آن ساختمان سبز دودگرفته که کنج شمال شرقی میدان ولی‌عصر (عج) جاخوش کرده است، به فعالیت خود ادامه می‌دادند؛ اما معاونت صنایع دستی هنگام بازگشت به تهران مجبور شد، آن ساختمان قدیمی را که سال‌ها مستأجر‌ش بود، به مالک اصلی پس دهد. می‌گویند به‌جز مالک خصوصی ساختمان، ستاد فرمان امام (ره) نیز مالک آن بنا است.
محمدعلی نجفی - رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری - یک‌بار هم در جمع خبرنگاران که نسبت به وضعیت نامناسب صنایع دستی ابراز ناراحتی می‌کردند، از لطمات جبران‌ناپذیری که به برخی خانواده‌های کارمندان صنایع دستی در این جابه‌جایی‌ها وارد شد، سخن گفت و به این موضوع هم اشاره کرد که متأسفانه آن ساختمان صنایع دستی از دست رفته است.
کارمندان معاونت صنایع دستی پس از دو سال دوری، در بازگشت به تهران همه به ساختمان ارگ آزادی منتقل شدند، همان‌جا که مقر اصلی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است و کارمندان معاونت میراث فرهنگی هم در آن کار می‌کنند. ساختمان معاونت صنایع دستی در میدان ولی‌عصر (عج) تهران هم‌اکنون خالی و دودگرفته‌تر از همیشه است و هنوز تابلوی معاونت هنرهای سنتی و صنایع دستی بر سردر ورودی آن دیده می‌شود و درهای مشبک‌کاری چوبی آن هم خاطراتی نه‌چندان دور را از حضور صنایع دستی در این گوشه‌ی میدان شلوغ شهر یادآوری می‌کنند، ساختمانی که پس از آن جابه‌جایی، قرار بود با پیگیری تهمینه دانیالی - معاون وقت صنایع دستی - و با حمایت حمید بقایی - رییس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری - به خانه‌ی صنایع دستی ایران تبدیل و پاتوقی برای هنرمندان، تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع دستی شود و جای خالی فروشگاه بزرگ صنایع دستی را در کشور پر کند؛ اما فقط به نمایشگاهی از آثار هنرمندانی تبدیل شد که هیچ‌وقت درهایش روی مردم باز نبود و تولیدکنندگانی هم که آثار خود را در این محل عرضه می‌کردند، همیشه از این خلوتی و اعمال محدودیت در رفت‌وآمد شاکی بودند.
اکنون بعد از گذشت یک سال و چهار ماه از بازگشت کارمندان معاونت صنایع دستی به تهران و جا دادن آن‌ها در بخشی از ساختمان ارگ آزادی، آن‌ها برای سومین‌بار جابه‌جایی دیگری را تجربه می‌کنند که معلوم نیست، این آخرین جابه‌جایی آن‌ها باشد یا خیر.
تعدادی از کارمندان معاونت صنایع دستی از 15 آبان‌ماه به مرخصی فرستاده شده‌اند تا به بخش دیگری از این ساختمان منتقل شوند، قرار است آن‌ها این‌بار همسایه‌ی دیوار به دیوار پژوهشکده‌ی هنرهای سنتی و صنایع دستی شوند که این بخش هم بعد از انتقال کارمندان به اصفهان و تهران، بار دیگر سر جای خود قرار گرفته است.
نجفی هنگام معارفه‌ی معاون جدید صنایع دستی اعتراف کرد که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از نظر بودجه، شرایط فیزیکی و امکانات ساختمانی و فضای کاری، در شرایط بسیار بدی است.
محل کنونی معاونت صنایع دستی نیز قرار است، کتابخانه‌ی آثار و اسناد مکتوب سازمان شود، همان کتابخانه‌ای که همزمان با جابه‌جایی معاونت‌های این سازمان، به شیراز منتقل شد و حالا قرار است بار دیگر به سر جای خودش برگردد. اکنون هم کارگران مشغول کارند تا آن کتابخانه را آماده کنند.
اما انگار از میان بخش‌های مختلف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، خارِ جابه‌جایی‌ها فقط از تنِ معاونت صنایع دستی خارج نشده است، جابه‌جایی‌هایی که قطعا و یقینا لطمه‌های ریز و درشتی را به ساختار صنایع دستی وارد می‌کند و بی‌تأثیر در انسجام فعالیت‌ها و پیگیری‌های برنامه‌های آن نیست، حتی اگر هم گفته شود معاونت صنایع دستی کار خود را انجام می‌دهد و معاون صنایع دستی هم هر روز سر کارش است، اما حضور نداشتن کارمندان اداره‌های این معاونت چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ چرا همیشه صنایع دستی باید سپر هر بلایی باشد؟ چه وقت قرار است این معاونت از حاشیه‌ی جابه‌جایی‌ها خلاص شود تا به درد هنرمندان مظلوم و چشم‌انتظار برسد؟
