ایران‌بوم

اصفهان ـ خبرنگار اطلاعات: اصفهان از دیرباز مهد و خواستگاه شاعران بزرگی همچون صائب، راغب، کمال‌الدین اسماعیل، جمال‌الدین عبدالرزاق، واله اصفهانی، هاتف عاشق، مشتاق و طبیب‌ اصفهانی بوده است.

اصفهان تا به امروز نیز با داشتن انجمن‌های ادبی متعدد در حوزه شعر و ادب فارسی پیشگام است و چهره‌های معاصری را به جامعه شعرای پارسی معرفی کرده است.

اصفهان در روزهای اخیر میزبان شاعران پارسی‌زبان از هند، افغانستان، تاجیکستان و ... بود که در کنار آن‌ها شاعران جوان اصفهانی به شعرخوانی پرداختند و شیرینی قند زبان فارسی را به کام نصف جهان ریختند.

سعید بیابانکی شاعر معاصر کشورمان که اصالتاً اصفهانی است اجرای این همایش را برعهده داشت و با خواندن اشعاری از شعرای مختلف و ادای تکیه کلام‌هایی موجب شادی و نشاط حاضران شد.

مهدی ملکی از شعرای نام‌آشنا اصفهانی از نخستین نفراتی بود که به خواندن غزل‌های خود پرداخت.

نخستین غزل او با این مطلع که «جنگل‌ که باشی ای دوست، خاکسترت دوست دارم» آغاز شد که با تشویق حاضران روبرو شد.

اما به درخواست سعید بیابانکی، ملکی غزل مشهور خود را با مطلع «خوشم که عمر گرانمایه را تباه نکردم به جز شراب نخوردم به جز گناه نکردم» را خواند.

شاعر بعدی ظهیر احمد صدیقی یکی از پیشکسوتان و نویسندگان و پژوهشگران کشور پاکستان بود که در گام نخست شعری در وصف اصفهان خواند و در ادامه شعری با این ابیات خواند که کشور پربهار ایران را، جنب کوی یار می‌بینم؛ الفت اهل بیت در هر دل، بی‌صد و بی‌شمار می‌بینم.

سعید بیابانکی در ادامه از استاد محمدعلی عجمی از کشور تاجیکستان دعوت کرد و درباره وی گفت: ایشان سال‌ها در ایران زندگی می‌کردند، اما چندی است به کشور خود بازگشته‌اند.

محمد علی عجمی در آغاز شعری درباره اصفهان خواند با این آغاز «آسمان‌ آسمان‌تر است امروز زندگی مهربان‌تر است امروز»، او در ادامه به خواندن چند غزل دیگر پرداخت.

سعید بیابانکی در ادامه گفت: اگر می‌خواهید بدانید رودکی چگونه شعر می‌خوانده باید به شعر خواندن محمدعلی عجمی نگاه کنید.

میهمان بعدی همایش آنا برزینا شاعری از کشور روسیه بود که هنر دیگر او بازیگری است و در سریال شوق پرواز نیز ایفای نقش کرده است.

این شاعر حاضران را به شعری در وصف کشور ایران میهمان کرد.

این خاک گهربار که ایران شده نامش،

شیری است که در بین دو دریاست کنامش،

خورشید برون آمده هر صبح ز مشرق،‌

از برج اسد داده به اخلاص سلامش،

مهتاب نشسته سر هر گنبد این خاک،

مانند کبوتر که نشسته به بامش،

با فارس درخشنده شده نام خلیجش،

از نی‌شکر فارس شکرگون شده جامش،

پیش ستم زورگویان سینه سپر کرد،

بنگر که از این همت، دنیا شده رامش.

این شاعر شعر دوم خود را هم در وصف شهرهای ایران خواند که تشویق حاضران را به همراه داشت.

اما علیرضا قزوه رئیس دفتر آفرینش‌های ادبی حوزه هنری پیش از خواندن شعر در این همایش گفت: امروز از دو شاعر فارسی‌زبان از شهر خجند تاجیکستان یعنی فرزانه خجندی و همسرش طالب کریم آذرخش قدردانی می‌شود.

او در ادامه چندین غزل از سروده‌های خود را خواند.

در ادامه سعید بیابانکی وقتی می‌خواست فرزانه خجندی شاعر تاجیک را دعوت کند، گفت: نخستین بار ایشان را چهار سال پیش در عید نوروز دیدم و نکته عجیب اینکه ایشان من را می‌شناختند و اینکه کسی من را در آن کشور بشناسد برای من جالب بود.

او ادامه داد: تاجیک‌ها در کشورشان به مجری راوی می‌گویند و پس از شناخت من گفتند برنامه اجرا کن که خوشبختانه من غزلی را که کمال خجندی شاعر تاجیک از بَر بودم، خواندم و جمعیت 10 دقیقه برای من دست زدند زیرا فکر نمی‌کردند کسی از ایران از گرد راه نرسیده بتواند غزلی از شاعر هموطنشان بخواند. فرزانه خجندی هم چندین شعر خواند.

در ادامه شاعرانی همچون استاد فومن قناعت از تاجیکستان، با تشویق حاضران شعری در وصف زاینده‌رود خواند و گفت من یک بار در سال 1970 میلادی به اصفهان آمده بودم و همیشه لحظه‌شماری می‌کردم به اصفهان بیایم و زاینده‌رود را ببینم.

البته سعید بیابانکی با لحن جالبی گفت: استاد این شعر را در وصف زاینده‌رود سابق خواندند زیرا الان زاینده‌رود شبیه اتوبان شده است و شما در شرایطی به اصفهان آمدید که زنده‌رود عطشناک و بی‌جان است.بیابانکی خطاب به شاعران تاجیک و هند گفت: چه می‌شد اگر شما که کشوری پرآب دارید درصدی از آن آب را به اصفهان می‌دادید.

در ادامه همایش بلرام شکلا از هندوستان، اسکندر حسینی از افغانستان، دکتر ضیایی از کشورمان، دکتر افسر ره‌بینی از افغانستان اشعار خود را خواندند.

اما پایان‌بخش برنامه‌ها اجرای برنامه توسط آذرخش خواننده شاعر و نوازنده تاجیکی بود که با خواندن اشعاری در کنار نواختن تار حاضران را به وجد آورد.در این همایش از سوی حوزه هنری از فرزانه عجمی و طالب کریم آذرخش قدردانی شد.