ایران‌بوم

امروزه ایالات متحدۀ آمریکا در کنار اعضای اصلی «ناتو» و اتحاد شوروی، دارندۀ بزرگترین زرادخانۀ جنگ‌افزارهای شیمیایی (کیمیاوی) در جهانند.
با آگاهی کامل و راهبری دولت ایالات متحده آمریکا، حکومت آلمان با همکاری بریتانیا و هلند، جنگ‌افزارهای کیمیاوی را در اختیار «صدام حسین» قرار دادند.
حکومت بعث عراق، از آغاز تهاجم گسترده علیه ایران از جنگ‌افزارهای کیمیاوی بهره جست؛ اما حکومت آمریکا، کشورهای عضو ناتو و نیز شوروی و کشورهای بلوک شرق، با سکوت خود، حکومت مزبور را تشویق به ادامۀ کاربرد سلاحهای شیمیایی علیه ایران کردند.

صدام‌حسین افزون بر بهره‌گیری از جنگ‌افزارهای کیمیاوی علیه ایران در جبهه‌های جنگ، شهرها و روستاهای این سرزمین، کردان نشسته در آن سرزمین را نیز با سلاح شیمیایی در «حلبچه» مورد کشتار گسترده قرار داد.

در برابر همۀ این جنایتهای ضد بشری، آمریکای جنایتکار و نیز غرب و شرق ضد انسان، سکوت کردند و هیچگونه واکنشی از خود نشان ندادند. در این میان بسیاری زخمی‌های شیمیایی ایرانی به مراکز مهم تخصصی در خارج از کشور گسیل شدند. با وجودی که کاربرد جنگ‌افزارهای شیمیایی بر روی زخمی‌های ایرانی مسلم گردید؛ اما هرگز اجازه داده نشد که به گونه رسمی این مساله اعلام شود.

البته از یاد نبریم که ایالات متحدۀ آمریکا به گونه گسترده در ویتنام از جنگ‌افزارهای شیمیایی بهره گرفت. بسیاری از زمین‌های کشاورزی ویتنام باروری خود را از دست داده‌اند و هنوز زنان ویتنامی فرزندان «ناهنجار» (با نقص عضو) به دنیا می‌آورند.

با وجود گذشت بیش از یک سال از غائلۀ سوریه، آمریکا و همپیمانان و خیل چاکران آن کشور نتوانستند، در سوریه به هدف‌های خود برسند. از این‌رو حکومت آمریکا دست به حیلۀ تازهای زده و مسالۀ کاربرد احتمالی جنگ‌افزار شیمیایی از سوی دولت سوریه را به میان کشیده است. در حالی که همه می‌دانند این «غوغای تبلیغاتی» برای آن است که در نهایت این جنگ‌افزارها در دست تروریستها قرار گیرد و آنها این سلاح را علیه مردم سوریه به کار گیرند.

درست مانند بهانۀ استقرار سامانۀ موشکی پاتریوت در کنار مرزهای سوریه. حکومت ترکیه که دستهایش تاآرنج به خون مردم سوریه آغشته است، به گروه‌های مزدور که پایگاه آنان در درون خاک ترکیه است، دستور داد چند خمپاره از درون خاک سوریه به درون این کشور شلیک کنند. زمامداران ترک حتا «گرا»ی هدف را نیز به تروریستها داده بودند، لذا خمپاره‌ها درست به خانۀ موردنظر اصابت کرد و در نتیجه چند تن زن و کودک به قتل رسیدند. البته قتل چند تن شهروند این کشور از نظر حکومت ترکیه ارزشی ندارد. آنها به کشتن شهروندان کرد این سرزمین خو گرفته‌اند و ریختن خون شهروندان برایشان عادی است.

حکومت اسرائیل نیز که حتا نتوانست 8 روز برابر موشک‌باران «جهاد اسلامی» و «حماس» پایداری کند، به دروغ اینگونه می‌پراکند که در پی گرفتن اجازه از حکومت اردن برای بمباران مرکزهای خیالی جنگ‌افزارهای شیمیایی سوریه است.

این پرده آخر نمایش آمریکا و چاکران (ناتو، ترکیه، قطر، عربستان سعودی) برای دستیابی به قطعنامۀ شورای امنیت برای یکسره کردن کار سوریه به روش لیبی است.

اما آمریکا، ناتو، ترکیه، قطر و عربستان سعودی و... بدانند که ملتهای آزادۀ جهان به آنها اجازه نخواهند داد که آنها بتوانند سوریه را نیز به سرنوشت شوم لیبی دچار کنند، گرچه زخمهای بسیاری بر پیکر این کشور و مردمان آن سرزمین وارد کرده‌اند.