زبان پژوهی
تهاجم فرهنگی، با دست خودمان و پول خودمان 2
- زبان پژوهي
- نمایش از جمعه, 27 آبان 1390 21:57
- بازدید: 5193
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 68، مهر و آبان 1390، رويه 41
روزنامه دولتی ایران، دارای یک ویژهنامهی هفتگی لوازم خانگی و مواد غذایی و نیز خودرو و آرایه و... است که متاسفانه باید گفت که یکی از مظاهر آن چیزی است که بدان «تهاجم فرهنگی» گفته میشود. البته نه با پول و قلم مهاجمان بیگانه، بلکه از خزانهی مردم و به قلم کسانی که شناسنامهی ایرانی دارند. ویژهنامههای خودرو و آرایهها، نماد بارز آن چیزی است که رییسجمهور (رییس مسئول این روزنامه)، از آن به نام اشرافیگری نام میبرد و در هر فرصت، علیه آن سخن میگوید. در حالی که روزنامهی دولتی، دانسته یا ندانسته در ویژهنامهی خودرو با شرح و بسط خودروهای گرانبهای این جهان، سرراست (مستقیم) و ناسرراست (غیرمستقیم)، بستر مناسب برای رواج اشرافیگری ایجاد میکند و پولدارها را برای «خودنمایی»، تشویق به خرید خودروهای گرانبهاتر و کمیابتر میکند و از سوی دیگر، به بازار واردات خودرو از خارج و سود بیشتر واردکنندگان، گرمی، رونق و رواج میبخشد. مهم اینکه «شوق» داشتن این گونه خودروها را در پارهای از جوانان برمیانگیزد که با دستزدن به هر کار و روی آوردن به هر راه، پول لازم برای خرید یکی از این خودروها و وارد شدن به حلقهی «اشراف» به دست آورد که پیآمدهای آن از نظر افزایش جرم و جنایت در جامعه، بسیار آشکار است.
ویژهنامهی آرایه نیز در همین راستا حرکت میکند. در لابهلای برگهای این ویژهنامه نیز «اشرافیگری»، موج میزند. همه چیز، پر زرق و برق است و گرانبها و پارهای خارجی. ویژهنامهی «آشپزخانه» نیز که از همین سبک و روش، پیروی میکند. آکنده است از واژگان بیگانه، تبلیغ کالاهای وارداتی گرانبها، خوراکهایی بدون رنگ و بوی خارجی و...
در شمارهی 35 (23 شهریور 1390)، تنها چیزی که در این نشریه ایرانی است، نام بستنی «اکبر مشدی» است؛ اما برای عقبنماندن از قافلهی خودباختگان، واژهی انگلیسی «آیسپک» بدان افزوده شده است. از سرخطهای مهم «آشپزخانه» عبارت است از: «سبک و سیاق آشپزی در ترکیه» (آشپزی که جیمی الیور ترکیه لقب گرفت) و آگهیهای کالاهای گرانبها به زبان «انگلیسی» با «زیرنویس فارسی».
نگاهی به فهرست مطالب در رستوران خانگی، اوج خودباختگی مسئولان این ویژهنامه را نشان می دهد. غذاهای رستوران خانگی عبارتند از: استیک با سس قارچ، ناگت مرغ، رولت مارمالاد.
برای ملتی که صاحب یکی از نامآورترین «آشپزخانه»های دنیاست و خوراکهای ایرانی، جای والایی را در فهرست غذاهای جهان دارند، جای سرشکستگی نیست که با پول خزانهی مردم، اینچنین به «آشپزخانه»ی ایرانی، ستم روا دارند و اوراق ویژهنامهای را که میبایست، یاور و گسترانندهی فرهنگ این سرزمین باشد، صرف معرفی «جیمی الیور ترکیه» کنند. راستی جیمی الیور کیست که «ترکی» آن چه باشد؟!
راستی را که مردم نمیدانند، حرفهای رییس دولت را باور کنند، یا «دمهای خروس» را که تا چشم کار میکند، دیده میشوند.