ایران‌بوم

صدها نفر از استادان، اعضای هیئت‌های علمی و محققان دانشگاهی، عصر روز سه‌شنبه، پانزدهم مردادماه، در جلسه‌ای با حضور آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، به بیان دیدگاه‌ها و تبادل نظر در خصوص مسائل مختلف، به‌ویژه موضوعات علمی و دانشگاهی پرداختند. در ابتدای این دیدار 9 نفر از استادان پیشنهادها، انتقادها و نکات مورد نظر خود را تشریح کردند. سپس حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سخنانی با اشاره به ضرورت مجاهدت و تلاش بی‌وقفه، بر شتاب بیشتر علمی کشور تأکید کردند.

LTB - JuzsportsShops | Nike Dunk Low Pro SB 304292 - 102 White Black Trail End Brown Sneakers – Ietp - nike sb mogan mid 2 white laces for sale in ohio

ایشان در بخشی از سخنان خود با اشاره به ارتقای کیفی دانشگاه‌ها، آن را موضوعی بسیار مهم، مستقل و ضروری خواندند و در ادامۀ آن به بحث دربارۀ ضرورت افزایش حساسیت نسبت به زبان فارسی پرداختند. ایشان در این بخش از سخنان خود فرمودند: یک نکتۀ دیگرى هم که من یادداشت کرده‌ام و خوب است که تکرار کنم، این است: از پیشرفت علمى در کشور براى گسترش و نفوذ زبان فارسى استفاده شود. زبان خیلى مهم است برادران و خواهران عزیز! اهمیت زبان ملى یک کشور براى خیلى‌ها هنوز دانسته و شناخته نیست. زبان فارسى باید گسترش پیدا کند. باید نفوذ فرهنگىِ زبان فارسى در سطح جهان روزبه‌روز بیشتر شود. فارسى بنویسید، فارسى واژه‌سازى کنید و اصطلاح ایجاد کنید. کارى کنیم که در آینده، آن کسانى که از پیشرفت‌هاى علمى کشور ما استفاده می‌کنند، ناچار شوند بروند زبان فارسى را یاد بگیرند. این افتخارى نیست که ما بگوییم حتماً زبان علمى کشور ما فلان زبان خارجى است. زبان فارسى این‌قدر ظرفیت و گنجایش دارد که دقیق‌ترین و ظریف‌ترین علوم و دانش‌ها می‌توانند با این زبان بیان شوند. ما زبان پرظرفیتى داریم. کمااینکه بعضى از کشورهاى اروپائى هم نگذاشتند زبان انگلیسى تبدیل شود به زبان علمى آن‌ها، مثل فرانسه، مثل آلمان. این‌ها زبان خودشان را به‌عنوان زبان علمى در دانشگاه‌هایشان حفظ کردند. مسئلۀ زبان، مسئلۀ بسیار مهمى است؛ واقعاً احتیاج دارد به اینکه حمیّت به خرج دهید. یکى از اهتمام‌هائى که دولت‌هاى آگاه و هوشیار در دنیا انجام می‌دهند، تکیه بر روى گسترش زبان ملى‌شان در دنیاست. متأسفانه با غفلت خیلى از کشورها، این کار اتفاق نیفتاده؛ حتّى زبان‌هاى بومى را، زبان‌هاى اصلىِ بسیارى از ملت‌ها را، به‌کلى از بین برده یا تحت‌الشعاع قرار داده‌اند. بنده از پیش از انقلاب، از اینکه واژه‌هاى بیگانه بى‌دریغ در دست و زبان مردم ما به کار می‌رفت و به آن‌ها افتخار می‌کردند ـ کأنه کسى اگر چنانچه یک مطلبى را با یک تعبیر فرنگى بیان کند، این را یک افتخارى می‌دانست ـ همیشه رنج می‌بردم. متأسفانه تا امروز هم این باقى است! خیلى از سنّت‌هاى غلط پیش از انقلاب، با انقلاب از بین رفت؛ این یکى متأسفانه از بین نرفت! یک عده‌اى کأنه افتخار می‌کنند که یک حقیقتى را، یک عنوانى را با یک واژۀ فرنگى بیان کنند؛ درحالى‌که واژۀ معادل فارسى براى آن عنوان وجود دارد، دوست می‌دارند از تعبیرات غربى استفاده کنند. بعد حالا یواش‌یواش این دیگر به دامنه‌هاى گسترده‌اى در سطوح پائین و سطوح عوامانه هم رسیده، که واقعاً رنج‌آور است. من نمونه‌هائى در ذهن دارم، که دیگر حالا لزومى ندارد آنها را عرض کنم.

منبع: فرهنگستان زبان و ادب فارسی