حكيم فردوسی

تندیس فردوسی، در این جا و آن جای جهان

برگرفته از فر ایران

با نزدیک شدن هزارهٔ فردوسی، دولت ایران اعلام کرد که آیین‌های ویژه‌ای برای کار در سال 1313 برگزار خواهد شد. با اعلام دولت ایران، پاره‌ای از دولت‌های جهان، از جمله دولت فرانسه نیز در این کار همباز شد و قرار شد که به این مناسبت، مراسمی در دانشگاه سوربن پاریس، برگزار شود.
با آگاه شدن دانش جویان ایرانی نشسته در فرانسه ، آنان نیز در پی آن برآمدند تا در این کار بزرگ، به گونه‌ای مشارکت کنند. سرانجام پس از رایزنی‌های بسیار، قرار شد که  ترتیب ساخت تندیسی از فردوسی را بدهند.
دانش جویان برای این کار، به استاد نام‌آور فرانسوی « لورنزی »‌ مراجعه کردند. استاد لورنزی ، از آنان خواست تا شکل و شمایلی از فردوسی به  او بدهند تا کار را آغاز کند؛ اما آن‌ها، چنین چیزی نداشتند. استاد از آنان خواست ، تا با برگردان بخش‌های برجستهٔ شاهنامه به فرانسه، وی را در راه ساختن تندیس فردوسی، یاری کنند. چنین کرده شد و بدین سان، نخستین تندیس فردوسی ساخته شد.
تندیس فردوسی در شب جشن هزارهٔ فردوسی در دانشگاه سوربن فرانسه, رونمایی شد. سپس این تندیس در سال 1315 به تهران آورده شد و  به عنوان هدیهٔ دانش‌جویان ایرانی در فرانسه، به دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران، هدیه شد که هم‌اکنون نیز در آن جا، هست . ( برا ی آگاهی کامل از فراگشت ساخت تندیس فردوسی در فرانسه ، نگ : خاطرات و زندگی‌نامه دکتر سید ابراهیم چهرازی ـ به کوشش مرتضی رسولی‌پور ـ نشر نوگل ـ تهران 1382 )
دگر تندیس فردوسی، تندیسی است که از سوی پارسیان هند پیشکش شد و روز دهم مهر ماه 1324 ، با برگزاری آیین ویژه‌ای در میدان فردوسی بر پا گردید. سپس در سال 1338، استاد ابوالحسن صدیقی، تندیس دیگری از  فردوسی به بلندای 3 متر درست کرد. این تندیس جانشین تندیس فردوسی در میدان فردوسی شد و تندیس نخستین ، به دانشگاه تهران برده شد.
 هم‌چنین، تندیس‌هایی از فردوسی، در آرام‌گاه فردوسی، کاخ نیاوران، دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد و نیز در شهرهای اهواز ، مسجد سلیمان و ... برپاست.
به دنبال فروپاشی اتحاد شوروی ، دولت تاجیکستان، مجسمهٔ لنین را از میدان مرکزی شهر فرود آوردند و تندیس فردوسی را جای‌گزین آن کرد.
هم‌چنین، تندیس دیگری از فردوسی در بوستان بزرگ شهر رم به نام ویلابورگزه (  Villa borghese ) ، قرار دارد. این بوستان، ساختمان‌ها و موزه‌هایی را نیز در بر می‌گیرد.
در هفدهم مهرماه 1337، تندیس فردوسی که از سوی استاد صدیقی ساخته شده بود، در آیین ویژه‌ای در نزدیکی یکی از درهای این بوستان، برپا شد. این تندیس که 185 سانتی‌متر بلندای آن است، در سال 1370، بر روی پایه‌ای قرار داده شد.
گوستینوس آمبروزی تندیس ساز ایتالیایی پس از دیدن تندیس فردوسی کا ر استاد صدیقی، در دفتر یادبود این آیین نوشت : « من خالق تندیس فردوسی را میگل‌آنژ دوم خاور زمین شناختم. میگل آنژ، بار دیگر در شرق زاده شده است. »
هم‌چنین تندیسی به بلندای 10 متر در یکی دو سال پیش در کنار کتاب‌خانه ملی برپا شد که از بزرگراه‌های اطراف، به خوبی دیده می‌شود. این تندیس کار یک هنرمند هم خانمان ارانی ( ایران شمالی ) است.
امسال نیز، تندیس فردوسی در دانشگاه آکسفورد انگلستان، رونمایی شد.

• < قبلی
• بعدی >