ایران‌بوم

شاهین سپنتا: اگر سال های گذشته، در فصل پاییز، برای مصارف کشاورزی، مختصر آبی در زاینده رود رها می‌شد، امسال همان چند جرعه آب را هم از این مهم‌ترین رود منطقه مرکزی ایران و همه زیستمندانی که در پایین دست این رود زندگی می‌کنند، دریغ کردند.

چند سال پیش مسئولان علت بی‌آبی زاینده رود را خشکسالی بیان می‌کردند ولی حالا تقریبا همه می‌دانند که برداشت بی‌رویه آب از زاینده رود در بالادست یا به سخن دیگر، بهره‌برداری نادرست از زاینده رود بر پایه مدیریت اشتباه دولت بر منابع طبیعی، علت اصلی خشکی زاینده رود است اما گویی در بین مسئولان هیچ اراده‌ای برای پایان دادن به این بحران وجود ندارد.

حال و هوای این روزهای زاینده رود به بیماری می‌ماند که دچار بی آبی شدید شده و با وضعیتی رنجور چون پوستی بر استخوان روی تخت بیمارستان افتاده، اما تیم پزشکی خود را برای عمل جراحی زیبایی بر روی بینی او آماده می‌کند.

این روزها در حالی که برای چندمین سال پیاپی اثری از زندگی در زاینده رود نیست و چهره این رود زاینده، پژمرده‌تر از همیشه است، تیم‌های مهندسی سرگرم تعریض پل بزرگمهر با هدف روان‌سازی رفت و آمد خودروها و عبور فاز دوم خط «بی.آر.تی» یا سامانه اتوبوس تندرو (Bus rapid transit) هستند.

پل بزرگمهر بین پل خواجو در غرب و پل غدیر در شرق قرار دارد و خیابان بزرگمهر در شمال زاینده رود را به خیابان سجاد در جنوب این رود پیوند می‌دهد. در نهم آبان ماه 1350، کلنگ پل بزرگمهر بر زمین زده شد و در سال 1354 خورشیدی مورد بهره‌برداری قرار گرفت.

عملیات تعریض پل بزرگمهر به صورت اجرای دو پل با طول ۱۱۵ و و عرض ۱۱ متر است که در نهایت عرض پل به ۴۳ متر تعریض می شود و ۳۱ متر از سطح پل آسفالت شده و بقیه پیاده‌رو خواهد شد. طراحی پروژه تعریض پل بزرگمهر از سوی سازمان طراحی شهرداری اصفهان و نظارت آن توسط شرکت مهندسان مشاور هگزا صورت گرفته است.

مدیر عامل سازمان عمران شهرداری اصفهان اعلام کرده است که پروژه تعریض پل بزرگمهر تا پایان دی ماه تکمیل خواهد شد؛ اما آیا هیچ مدیری پیدا می‌شود که از بازگشت دوباره و همیشگی زندگی به زاینده رود خبر دهد؟!