یادداشتی دربارۀ همپیمان استراتژیک (راهبردی)
بسیاری از دیده‌بانان مــسایل ایران و منطقه، با برشمردن مفهوم «رابطۀ راهبردی/ استراتژیک»، نشان داده‌اند که منافع ملی ترکیه در ضدیت کامل با منافع ملی ایران قرار دارد؛ چه رسد به «منافع حیاتی» دو کشور.
گفتنی است که مفهوم برقراری روابط راهبردی (استراتژیک) میان دو کشور به مفهوم «بودن یک جان در دو بدن» می‌باشد. یعنی منافع حیاتی (استقلال + تمامیت ارضی) دو کشور چنان درهم تنیده است که جدایی میان آنها وجود ندارد.
کاربرد این واژه دربارۀ روابط ایران و ترکیه بدان معناست که استقلال و تمامیت ارضی ایران، بستگی کامل به استقلال و تمامیت ارضی ترکیه دارد و برعکس، در حالی که ترکیه:
* عضو تلاشگر سازمان «خون و جنایت» آتلانتیک شمالی (ناتو) می‌باشد.
* گسترده‌ترین و پرشمارترین نیروی زمینی سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) با کمابیش 650 هزار نفر، از آن حکومت ترکیه است.
* به همین علت، سرفرماندهی نیروی زمینی ناتو در بندر ترابوزان ترکیه مستقر است.
* پایگاه «انجیرلاک» (اینجیرلیک) در ترکیه، بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین پایگاه هوایی ناتو به شمار می‌رود. جنگنده ـ بمب‌افکنهای مستقر در این پایگاه در صورت لزوم می‌توانند به جنگ افزارهای هسته‌ای موجود در پایگاه مجهز شوند.
* نیرومندترین پایانۀ موشک‌های تهاجمی ناتو که زیر نام «بازدارنده» استتار شده‌اند، در این کشور قرار دارد.
* حکومت ترکیه دارای روابط گستردۀ تسلیحاتی با حکومت غاصب و کودک‌کش اسرائیل می‌باشد و...
حال با نگاهی به این موارد، چگونه می‌توان ادعا کرد که منافع حیاتی ملت ایران با منافع حیاتی حکومت ترکیه، رابطۀ راهبردی (استراتژیک) دارد.
ناتو و به پیروی از آن ترکیه، خصم ملت ایران است و هرگاه فرصت یابد و یا ما از روی ندانم‌کاری یا «دانم‌کاری» به او فرصت دهیم، برنامه‌هایی مانند تجزیه‌ی یوگسلاوی، نابودی لیبی، اشغال عراق و افغانستان یا یورش زیر پوشش «مزدوران و تروریستها» برای سرنگونی دولت سوریه و یا تجزیه‌ی عراق را در مورد ایران نیز به مورد اجرا خواهد گذارد. باید بدانیم که در هر درگیری احتمالی سازمان آتلانتیک شمالی با ایران، سربازان حکومت ترکیه با پرچم خون‌آلودشان، پیشاپیش صفوف مهاجمان ناتو خواهند بود.
برگرفته از مجله خواندنی شماره 82، با تلخیص
