ایران‌بوم

جشن سده از طی شدن دی خبرم داد
از حشمت جم سلطنت كی خبرم داد
چون آتش زردشت بیفروخت در آن دشت
از آیت پیغمبری وی خبرم داد
این جشن عجب جشن بزرگی است كه ساقی
از گردش می ار چه پیاپی خبرم داد
هم زمزمه موبد و دستور در آن دشت
از بودن تار و دف و هم نی خبرم داد
وز سازش آن ضرب كه با نی شده همساز
از خواستن می ز پی می خبرم داد
به به چه شرابی كه پس از رفتن سی سال
از جام نخستین ز می خبرم داد
من بیخبر از خویش ولی ساقی مهروی
با حرف ندا گفتن آ ای خبرم داد
مطرب بنوایی كه دوصد شور بیفروزد
با نغمه دل ای دل؛ دل ای خبرم داد
دیگر چه نگارم كه نگارم بكنارم
با ناله پر غمزه آخی خبرم داد
پس خواب خوشی بود كه ناگاه موذن
از گفتن شش مرتبه هی هی خبرم داد
نه ساز و نه آواز؛ نه باده نه نگاری
اینجا خبر شوم و لاشیی خبرم داد
برخاستم اندر طلب نام و پی نان
ایندفعه ضلال آمد و از غی خبرم داد
ویران شدن خانه ز بیگانه و از خویش
از سستی این قایمه و پی خبرم داد
برگشتم و در بستم و در خانه نشستم
تا صلح عمومی بچسان؟ كی؟ خبرم داد
پس از همه جا با خبرم گر كه بگویم
جشن سده از طی شدن دی خبرم داد
گر مجد كند دعوی پیغمبری نطق
بپذیر و بگو ناطقه وی خبرم داد
هر كس كه چنین چامه شیوا بتواند
از مجد پری جامه زیبا بستاند