ایران‌بوم

به زحمت آنجا رسیده بودند آنها که حداقل رده سنی شان 40،50 سال را نشان می داد. گرمای ظهر مردادماه بر صورت و پیشانی شان می زد و عرق می ریختند اما هر کدام یک پلاکارد به دست داشتند و سعی می کردند آنها را درست روبه روی تابلوی بزرگ شهرداری تهران جایی در میانه خیابان بهشت نگه دارند. عرق هایی که ریخته بودند تا از منطقه 5 شهر به منطقه 12 و ساختمان محل استقرار شهردار تهران بیایند، باید برای نجات جان دو هزار و 700 اصله درخت نتیجه می داد. هیچ کس از جلسه علنی شورای شهر که همزمان در حال برگزاری بود به میان جمع نیامد همان طور که هیچ مسوولی هم از شهرداری نیامد. فقط چند تن از کارمندان شهرداری و مسوولان انتظامی بیرون در به تماشا ایستاده بودند.
وقتی ساعت به نیمه های ظهر رسید بی اعتنایی ها باعث شد چند نماینده از بین تجمع کنندگان به داخل ساختمان تودرتوی شهرداری تهران بروند.
مردم می گفتند دو هفته پیش بود حصار را کشیدند: حصاری که دیگر نمی گذاشت کسی از کنار درخت ها عبور کند و کهنسال ترین درخت ها که عمری 20ساله داشتند در حسرت آب مانده بودند. حالاهمه اهالی کوی نیما یوشیج می دانند که غزل خداحافظی پارک خوانده شده و برج سازی به زودی آغاز می شود.
ماجرا از آنجا آغاز شد که نزدیک به سه هزار درخت در منطقه نیما یوشیج واقع در منطقه شهران تهران به دلیل تغییر کاربری زمینی که در پهنه فضای سبز قرار داشت در معرض نابودی قرار گرفت. نابودی به این دلیل که از 15 روز پیش حصارهایی دور باغ کشیده شد و درختان به دلیل عدم آبیاری برای خشک شدن عمدی به حال خود رها شدند.

اگر درختان زبان داشتند صدایشان به عرش می‌رسید

رشیدی یکی از نمایندگان تجمع کنندگان درباره اقدام خودجوش مردم برای ممانعت از قطع درختان می گوید: «قبلامردم خودشان به این درخت ها آب می دادند و در واقع مثل فرزندان خودشان به آنها نگاه و با آنها زندگی می کردند. تقاضای ما الان از شهردار تهران، آقای قالیباف این است که به این دلیل که خود شهرداری منطقه 5 درخواست تغییر کاربری را داده است، شهرداری تهران هم خودش می تواند درخواست لغو تغییر کاربری را بدهد. کاربری در جی 111 که به معنی فضای سبز است در نقشه طرح تفصیلی جدید که ابلاغیه اردیبهشت 91 است هم فضای سبز است.»
او با اشاره به اینکه در سال 90 شهرداری منطقه 5، 70 درصد فضای سبزی را که متعلق به پارک بوده، تغییر کاربری داده و آن را به مسکونی تبدیل کرده است، ادامه داد: «در این زمین درخت های 10 و 20 ساله کاشته شده است که قابل انتقال هم نیستند و اگرچه هنوز در آنجا درختی بریده نشده اما مردم زمانی از نیت مجریان طرح باخبر شدند که دیدند در نزدیکی این درخت ها حصارهایی کشیده شده و همین مانع از آبیاری درخت ها توسط مردم شده است.»
آنها قرار است به کمیسیون اصل 90 مجلس هم شکایت کنند، اگر شکایت شان در دیوان عدالت اداری راه به جایی نبرد: «مردم مسیر قانونی را طی کرده اند و به دیوان عدالت اداری شکایت شده، چون دیوان عدالت اداری مرجعی بالاتر از کمیسیون ماده 5 است که می تواند این مصوبه را لغو کند. حتی اگر این شکایت هم راه به جایی نبرد قرار است شکایت به کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی فرستاده شود.» به گفته رشیدی در شهرداری منطقه هم با آنها برخورد بدی صورت گرفت. حالاآنها آمده اند از شهردار تهران که از او شاهد پیگیری های خوبی بوده اند، کمک بگیرند: «دیده ایم که بارها شهردار تهران به عنوان مدافع فضای سبز تهران تلاش های زیادی کرده، حالااز او می خواهیم یک کاری هم برای این منطقه انجام دهند.» او ادامه می دهد: «این درخت ها اگر فریادی داشتند الان صدایشان در عرش بود. نزدیک 150 نفر اینجا هستند تا صدای این درختان را به گوش مسوولان برسانند. این افراد واقعا به زحمت به اینجا آمدند چون ماموران شهرداری واقعا سنگ تمام گذاشتند و تلاش خودشان را کردند تا این افراد به اینجا نرسند. اتوبوس هایی را که قرار بود آنها را به اینجا بیاورند، برگرداندند ولی آنها با چنگ و دندان خودشان را به اینجا رسانده اند تا فقط از حقوق شهروندی دفاع کنند.»

جای نفس کشیدن برای بچه هایمان نمی ماند
پناهی، یک خانم 30ساله که می گوید شاغل است و مرخصی ساعتی گرفته تا در این تجمع حضور پیدا کند، می گوید: «قرار است پنج مجتمع بسازند که در مجموع هزار و 200 خانه ساخته می شود. اگر این مجتمع ها ساخته شود دیگر جای نفس کشیدن برای بچه هایمان نمی ماند. در منطقه شمالی شهران نه جای پیاده روی هست و نه فضای ورزشی، قبلاباغ های کن در اینجا بود که آن را هم گرفتند حالاهم که این مجتمع قرار است ساخته شود. امروز اینجاییم تا ببینیم چه جوابی به ما می دهند.

از بچگی به این درختان آب داده ام
مرد 65ساله دیگری از اهالی شهران که ماسک به دهان زده و با یک پلاکارد جلوی پیاده رو ایستاده، می گوید: «از وقتی حصار کشیدند ما هر روز ساعت 7 جلوی پارک تجمع کرده ایم. یادم هست وقتی کم سن بودم به همین درخت هایی که الان تنومند شده اند، آب می دادم. به نظر می رسد کسی که دارد این درخت ها را قطع می کند دارد به خودش هم ظلم می کند چون خودش هم در این هوا نفس می کشد.»
او ادامه می دهد: «این زمین مال یک نفر گندم کار بود که سال ها قبل مصادره شد و حالاکه زمین قیمتش بالارفته، تصمیم گرفته اند بسازند. مردم همه از این موضوع شاکی اند. دیروز که از کنار باغ می گذشتم دیدم درخت های سنجد که خیلی پربار بودند و هر سال مردم از آنها استفاده می کردند در حال خشک شدن هستند. آخر مگر این انصاف است که ما به یکباره سه هزار درخت را از بین ببریم.