زیست بوم
نجات تالاب هورالعظیم - متوقف کردن روند ویرانگر تخریب سرزمین در غرب ایران
- زيست بوم
- نمایش از شنبه, 20 خرداد 1396 19:14
وحید احمدی
هموطنان گرامی و ارجمند
دولت ترکیه در سی - چهل سال اخیر، با نقض آشکار کنوانسیون‌های بین‌المللی، پروژه ویرانگر «گاپ» را در سکوت و انفعال کشورهای ایران، عراق و سوریه دنبال میکند.
پروژه‌ای که در صورت تکمیل آن، نابودی کامل زیست و مدنیت در سوریه و عراق، و پیامدهای بسیار سنگینی (مانند ریزگرد در داخل کشور و مهاجرت و ناامنی در مرزهای غربی) برای ایران به ارمغان می‌آورد.
می‌دانیم که 12 -13 سالی است که ریزگردها که در آغار استان های غربی کشور را زیر تاثیر می گرفتند، اکنون با افزایش گستره سالانه خود، دامن گیر دو سوم مساحت کشور شده و بیش از 21 استان را زیر تاثیر قرار داده است.
منشاء اصلی ورود این مهمان ناخوانده، بیابان های کشورهای عراق و سوریه است؛ چون میزان رطوبت خاک در این دو کشور کاهش یافته و با وزش باد دانه های ریز خاک همراه باد جابجا می شوند
دلیل کاهش رطوبت خاک، کاهش دبی آب رودخانه های دجله و فرات بوده و با تکمیل طرح گاپ دولت ترکیه، این کاهش رطوبت ادامه دار خواهد بود
تالاب های عراق خشک می شوند و نیزارها و بیشه ها به بیابان و چشمه های تولید ریزگرد تبدیل میشوند
بدون شرایط زیستی مناسب مدنیت و شهرنشینی و معماری هم خود به خود امکان تبلور نخواهد داشت
غنی ترین استان ایران، خوزستان، کم کم داره قابلیت زیستی خودش را از دست می دهد؛
آنچه دراین دوازده ساله به طور مشخص در خوزستان تجربه شده:
دو درجه افزایش میانگین دما
20 درصد کاهش بارندگی
افزایش تصاعدی گرد و غبار
کاهش دبی رودخانه ها و آلودگی آب و توفان های شن که هر سال نمونه های جدیدتری هم بدان افزوده می شود. امسال خوزستانی ها با پدیده ریزگِل مواجه شدند که باعث قطع آب و برق و فلج شدن استان شد.
ریشه این همه رویدادهای وحشتناک، اقدامات جنون آمیز و خودخواهانه دولت ترکیه است
با امضای این نامه به بازگشت زندگی به میانرودان کمک کنیم:
*******
اگر این سد ساخته شود....
پویش مردمی حمایت از زاگرس مهربان
پویش دفاع از حق آبه
https://telegram.me/joinchat/BpRi8j-XxXUCHGSvZUGE6Q
*******
در آستانه برگزاری اجلاس جهانی گرد و غبار در تهران، از پویش مردمی #نجات_میان_رودان سزاوارانه تر حمایت کنیم!
به زودی و با ابتکار دیپلماسی محیط زیستی دولت یازدهم، سرانجام عالی ترین مقام سازمان ملل متحد به همراه وزرای خارجه و محیط زیست ۵۳ کشور جهان در تیرماه سال جاری به تهران می آیند تا دور جدید استفاده از ابزار دیپلماسی برای مواجهه موثر با کانونهای بحرانی فرسایش بادی در میان رودان وارد مرحله ای مهم و تاریخی شود.
در این میان، وظیفه همه ایرانیان است تا با استفاده از تمامی روشهای مدنی و مسالمت جویانه نارضایتی خویش را - از عملکرد دولت ترکیه در کاهش حقابه دجله و فرات و تشدید سدسازی و نیز دولت عربستان در رهاسازی اراضی کشاورزی که با آبهای فسیلی آبیاری می کرده و اینک به چشمه های جدید تولید گرد و خاک بدل شده است - اعلام دارند؛ اقدامی که در صورت مشارکت گسترده در حمایت از این پویش، حتی می تواند به عنوان یک جنایت محیط زیستی و نسل کشی؛ در دادگاه لاهه هم قابل طرح باشد.
نجات تالاب #هورالعظیم
متوقف کردن روند ویرانگر تخریب سرزمین در غرب ایران
جناب آقای #آنتونیو_گوتیرس، دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
با سلام احتراما به استحضار میرساند جمهوری ترکیه در دو دهه گذشته سدهای زیادی در حوضه آناتولی جنوبی و سرچشمه های دجله و فرات ساخته است که گنجایش تنها یکی از این سازه های غول آسا یعنی #سد_آتاترک روی فرات که در 1992 آبگیری شد به 48 میلیارد مترمکعب می رسد. همچنین ساخت سد 10.4 میلیارد مترمکعبی #ایلی_سو روی سرشاخه های دجله از دسامبر 2014 در دست نجام است.
ساخت این سدها، نظام آبشناختی دو رودخانه بزرگ دجله و فرات را به شدت متاثر و مختل کرده و می کند و به متروکه شدن چندین میلیون هکتار از اراضی کشاورزی در کشورهای سوریه و عراق انجامیده و بحرانی جدی در پایاب آنها یعنی هورالعظیم بوجود آورده است؛ بحرانی که سبب شده تا تالاب راهبردی هورالعظیم به بزرگترین کانون بحرانی ریزگرد در منطقه بدل شود.
جوامع بومی و مردم سوریه، عراق و ایران؛ یعنی: خاستگاه کهن ترین تمدنهای جهان چون ایرانی، سوری و بین النهرین، به شدت از اثرات ویرانگر این سدها آسیب دیده و می بینند.
ادامه روند ویرانگر سدسازی دولت ترکیه و مهار آب این دو رودخانه، گذشته از نابودی کشاورزی و تشنگی روستاها و شهرها در میان رودان، طغیان پدیده گرد و غبار در باختر ایران را هم پدید آورده و پیوسته تشدید می کند؛ فرآیند ویرانگری که نه تنها سلامت که فعالیتهای تولیدی و روزمره مردم را تهدید کرده و آبادبوم های انسانی را به سمت متروکه شدن سوق می دهد.
پیامدهای ویرانگر #سدسازی در ترکیه نه تنها به فجایع انسانی ناشی از جنگ تحمیلی در سوریه و عراق دامن زده و حقوق بشر را تهدید میکند، که همچنین با مفاد کنوانسیون مقابله با بیابانزایی، و بیانیه حقوق جوامع بومی سازمان ملل آشکارا مغایرت تام دارد.
چنین است که ما امضاکنندگان زیر از سازمان ملل متحد و یونسکو درخواست رسیدگی به وضعیت نگران کننده حقابه جوامع بومی مولد در حوضه آبخیز دجله و فرات را داریم و خواهان احیای دوباره میان رودان از طریق گشودن دریچه های سدهای آناتولی جنوبی (بویژه سد آتاترک) و جلوگیری از ساخت و آبگیری سدهای در دست ساخت (به ویژه سد ایلی سو) هستیم.
برای امضا این نامه کافی است نام، نام خانوادگی و رایانامه خود را وارد و کلمه sign را کلیک کنید:
برگرفته از تاربرگ محمد درویش
*********
چگونه نابودی فرات و خشکسالی، سوریه را درگیر داعش کرد؟!
شاید كمبود آب دليل اصلي اختلافات در سوریه نباشد، اما بدون ترديد به شعله ور شدن جنگ داخلي دامن زد. در سال ٢٠١١، از بين رفتن محصولات كشاورزي در نتيجه خشكسالي ١,٥ ميليون كشاورز را ناچار به ترك زمينهاي خود كرد. كساني كه به منبع جذب سربازان براي ارتش آزاد سوريه و گروههايي مانند #داعش و #القاعده تبديل شدند. بنا به شواهد گردآوري شده از جانب خبرنگاران و كنشگران از مناطق جنگي، عدم كمكهاي دولت در دوران خشكسالي فاكتور اصلي براي تشويق اين مردم به فعاليتهاي ضد دولتي بود. علاوه بر آن يك بررسي از سال ٢٠١١ نشان مي دهد كه پايگاه شورشيان در #حلب، #ديرالزور و #رقه از مناطقي است كه به شدت با نابودي كشاورزي ناشی از خشكسالي - و البته پروژه گاپ - مواجه بوده اند. به عبارت ديگر خشكسالي و کاهش آب فرات؛ چشم انداز اقتصادي، اجتماعي و سياسي سوريه را تغيير داد.
پيش از آغاز اعتراضات ضد دولتي در سوريه در ٢٠١١، صاحبنظران از نتايج جدي نابودي محصولات كشاورزي آگاهي داشتند. در سال ٢٠٠٦ بنا به يك گزارش از وزارت امور خارجه امريكا در پيش بيني اوضاع در سوريه كه به بيرون درز كرده بود "ظهور بحران آب پتانسيلي براي نوسانات شديد اقتصادي و حتي شورشهاي مدني-سياسي" ذکر شده بود. گزارشي كه يك زنگ خطر جدي به شمار مي آمد.
در سال ٢٠٠٦ دمشق اميدوار بود تا توليدات كشاورزي خود را به عنوان بخشي از گسترش اقتصاد خود، به شدت افزايش دهد؛ هدفی كه فراتر از امكانات منابع آب در دسترس اين كشور بود - درست مثل اشتباهی که در برخی مناطق ایران از جمله ارومیه، اصفهان و فارس رخ داد - اما در سال ٢٠١١ - پس از توسعه پروژه گاپ و تشدید خشکسالی - تولید محصول گندم به بيش از ٥٠٪ کاهش یافت. مقدار زيادي از دامها تلف شدند و زندگي هزاران نفر از كشاورزان و كارگران مزارع تحت تأثير قرار گرفت. ذخيره اضطراري گندم تمام شد و همانطور كه تام فريدمن، روزنامه نگار گزارش مي دهد، براي برخي تنها گزينه باقيمانده پيوستن به شورشيان بود. به اين ترتيب، با چنين زنگ خطري، مي توان انتظار داشت كه تا سال ٢٠٢٥ حوضه رودخانه هاي #دجله و #فرات در مقايسه با سال ٢٠١١، هشت برابر بيشتر تحت فشار خواهند بود و تا سال ٢٠٤٠ احتمالا اين دو رودخانه شگفت انگيز ديگر به دريا نخواهند رسيد!
خواننده عزیز #درویشنامه!
البته برخلاف پیش بینی خوشبینانه نویسنده نشریه Foreign Affair؛ با ادامه آبربایی دولت ترکیه، هم اکنون ۱۰۰ درصد فرات و ۶۰ درصد دجله کاملاً توسط #پروژه_گاپ مهار شده و آب چندانی به سوریه و عراق نمی رسد!
https://foreignaffairs.com/articles/iraq/2015-08-23/rivers-babylon
برای امضاء پتیشن #نجات_میانرودان از شیوه نامه تصویری زیر می توانید استفاده کرده و نشان دهید که دوران گردنکشی در برابر قوانین طبیعت در منطقه به پایان رسیده است:
https://t.me/darvishnameh/6087
برگرفته از تاربرگ محمد درویش
