ایران‌بوم

اینکه پیش از ساختن صفه تخت جمشید چه چیزی در آنجا قرار داشته و در پایان امپراطوری هخامنشی چه اتفاقی برای استقرارگاه‌های آن منطقه افتاده است، دو مساله مهمی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

boohoo , Womens & Mens Clothes , Shop Online Fashion | JofemarShops , nike air max flyknit 2015 price pakistan 2017 , nike dunk ultra on feet women boots White Black Diamond Shorts

یک باستان‌شناس متخصص دوره هخامنشی چندی پیش از آغاز پژوهشی میان رشته‌ای توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی و جند دانشگاه خارجی، در مورد شهر پارسه در هفته اول مهرماه خبرداده بود، اکنون پس از آغاز این پروژه وی به بیان جزئیات آن پرداخت و گفت: هدف ما بازسازی تاریخ استقرارگاه شهر پارسه در محوطه تخت جمشید از آغاز تا گذشته‌ای نزدیک است.

«علیرضا عسکری» در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا در مورد جزئیات این پروژه، گفت: این برنامه مطالعاتی با رویکردی متفاوت از گذشته و با هدف حداکثر استفاده از ظرفیت‌های علمی دانشگاههای داخلی کشور برای توسعه مبانی دانش باستان‌شناسی، حفاظت و معرفی آثار باستانی کشور و توسعه دانش علمی ایران‌شناسی در دانشگاههای خارج از ایران منعقد شده است.

وی با بیان اینکه دانش باستان‌شناسی همانند سایر علوم به ارتباط علمی با مراکز تحقیقاتی دنیا نیازمند است، افزود: این تفاهم‌نامه مطالعات میان رشته‌ای متعددی در زمینه علوم محیطی و طبیعی را به خود وابسته ساخته است که در چارچوب مطالعات میراث فرهنگی قابلیت‌های شناخت علمی لازم برای بازسازی هر چه دقیق‌تر شهر پارسه را ممکن می‌سازد.

این باستان شناس متخصص دوران هخامنشی تاکید کرد: این پروژه تحقیقاتی با پاسخگوئی به چند سوال مرتبط با باستان‌شناسی هخامنشی و پس از هخامنشی فارس و به ویژه برای بازسازی بافت ابتدائی مرکز هخامنشی یعنی تخت جمشید آغاز شده است.

وی گفت: این صفه با عظمت، از دشت مرودشت در دامنه کوه رحمت قد‌برافراشته است، اما، غیرممکن است که بتوان اندیشید این صفه می‌توانسته بدون یک استقرارگاه نزدیک، با سکونت مردم که به فعالیت‌های مختلفی در اینجا مشغول بودند، رونق بگیرد و به حیات خود ادامه دهد.

عسکری با اشاره به اینکه منابع کتبی ما، منابع ایلامی و منابع یونانی، از وجود این شهر خبر می‌دهند، گفت: این مساله تا اواسط دهه ۱۹۶۰ از توجه کار‌شناسان دور مانده بود و ویلیام سامنر نخستین کسی بود که این سوال را در مطالعات بنیادین خود درباره دشت مرودشت مطرح کرد.

این باستان‌شناس افزود: هنگامی که ما فرازسنجی نقشه سامنر را با وضعیت کنونی مقایسه می‌کنیم، شاهد محوشدن همه تَل‌هایی هستیم که احتمالا بازماند‌های شهری هستند که ما در جستجوی آنیم.

عسکری با بیان اینکه مرزهای این پروژه بر منطقه حائل حریم یک، در اطراف صفه که تا شمال به نقش رستم و استخر می‌رسد، منطبق است، گفت: از این رو جنبه‌های عملی این پروژه با فعالیت‌های حفاظتی مورد نظر بنیاد پژوهشی پارسه-پاسارگاد همپوشانی دارد، و همین جنبه‌های علمی هستند که سازمان میراث فرهنگی از آن حمایت می‌کند.

وی اشاره کرد: تقریبا تمام بررسی‌های مربوط به دوره هخامنشی بر محوطه‌های امپراطوری آن مانند صفه تخت جمشید، پاسارگاد و یا نقش رستم متمرکز بوده در حالی که شفاف‌ساختن رواج استقرارگاه روستایی در دوره هخامنشی و پس از هخامنشی، یکی از ضرورت‌های شدید انجام این پژوهش است.

این باستان‌شناس با اشاره به اینکه تعیین موقعیت شهر پارسه تنها سوال مهم این پژوهش نیست، گفت: اینکه پیش از ساختن صفه تخت جمشید چه چیزی در آنجا قرار داشته و در پایان امپراطوری هخامنشی چه اتفاقی برای استقرارگاه‌های آن منطقه افتاده است، دو مساله مهمی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

عسکری گفت: چند سال پیش چنین تفکری وجود داشت که در پایان امپراطوری هخامنشی وقفه عظیمی در آئین فرهنگی فارس رخ داد و ساکنان بومی در دوره پس از هخامنشی به مدل زندگی چوپانی بازگشتند اما کاوش‌ها در محوطه «TB۷۶» تنگ‌بلاغی نشان داد که زندگی استقرارگاه روستایی از دوره هخامنشی تا پس از هخامنشی ادامه داشته است، تداومی که در تولید سفال در تل تخت پاسارگاد نیز مشاهده می‌شود.

وی اشاره کرد: در نتیجه، با وجود اینکه منابع یونانی تخریب شهر تخت جمشید را به سپاه مقدونی نسبت می‌دهند، این پروژه در نظر دارد نه تنها موقعیت شهر هخامنشی را تعیین کند بلکه بقایای احتمالی آن را پس از پایان امپراطوری پارسیان و ثبت تمام شواهد باستان‌شناسی دیگر تا سده‌های میانه اسلامی مشخص سازد، بنابراین هدف ما بازسازی تاریخ استقرارگاه شهر پارسه در محوطه تخت جمشید از آغاز تا گذشته‌ای نزدیک است.

عسکری در پایان افزود: این برنامه به سرپرستی من و دکتر پی یر فرانچسکو کالیری از دانشگاه بولونیا، با همکاری کار‌شناسان پژوهشکده باستان‌شناسی، سازمان میراث فرهنگی کشور و استان فارس و بنیاد پژوهشی پارسه پاسارگاد به مدت ۴۰ روز انجام می‌شود.