دلمه از سفره، تار از هنر و چوگان از ورزش ایران رفت
- ميراث معنوي
- نمایش از پنج شنبه, 14 آذر 1392 21:56
- بازدید: 4147
نگاهی به کارنامه چند سال اخیر کشور آذربایجان درثبت آثار فرهنگی ، تاریخی مشترک، به عنوان آثاری کاملا بومی این کشور، مغایر با هدف اعلام شده از سوی یونسکو است. چرا که باتوجه به این که ثبت هر اثر فرهنگی چه مادی و چه معنوی برای هرکشور متضمن پرستیژ فرهنگی ویژه‌ای است، درسالهای اخیر برخی کشورهای نوظهور همسایه همانند جمهوری آذربایجان و امارات وقطر، با بهره گیری از ناکارآمدی مدیریت درفضای میراث فرهنگی ایران در سالهای اخیر، تلاش گستردهای را برای ایجاد و کسب این پرستیژ فرهنگی با حذف سهم و نقش ایران در شکل گیری و تداوم آثار فرهنگی مختلف آغاز کرده‌اند.
991 - CN9671 - Blauw - Nike Air Max 1 By You Custom herenschoen - nike air max lays blue cheese commercial actor | Women's Nike shoes, clothing and accessories
کشور اران (آذربایجان) درتلاشهای انحصارطلبانه در کسب پرستیژ فرهنگی و معرفی خود به عنوان کشوری با سابقه فرهنگی وارزشهای تاریخی غنی، تار را از هنر، چوگان را از ورزش و دلمه را از سنت آشپزی ایران ربود.
خبرگزاری میراث فرهنگی ـ کشور آذربایجان که در سالهای اخیر در تلاشی گسترده برای کسب پرستیژ فرهنگی درسطح جهانی ومعرفی خود به عنوان کشوری اصیل با ریشه های فرهنگی مستقل از دوران سلطه روسیه کمونیست، موفق به ثبت دو اثر ایرانی تارو اکنون چوگان، به نام خود شده، نه تنها حساسیتهای شدیدی را در کشور همسایه خود ایران برانگیخته بلکه با اصرار بر معرفی برخی غذاهای سنتی رایج در کل منطقه، به ویژه ادعا درمورد معرفی غذاهای سنتی مشترک این کشور با ارمنستان خشم فعالان فرهنگی ارمنستان را برانگیخته است.
سال 2011 با ثبت غذای کسک از سوی ترکیه و اعتراض ارمنستان به این موضوع ، کشور آذربایجان در اقدامی گسترده بسیاری از غذاهای ارمنی را به عنوان غذای آذری معرفی کرد که این منازعات به ویژه درمورد غذای سنتی "دلمه " به نام خود، خشم فعالان فرهنگی ارمنستان و مجادلات گستردهای را میان دو کشور برانگیخت.
این تلاشها نه تنها در کشورهای همسایه بلکه در داخل این کشور نیز به عنوان اقدامی زشت بشدت مورد انتقاد قرار گرفته که چیزی جز ماسک وبزک برای توجیه چهره دولت ومقامات حاکم در جمهوری آذربایجان نیست.
"رحمان بدلوف" محقق فلسفه و منتقد هنری ساکن باکو می‌گوید:« این اقدامات و ایجاد حساسیت‌ها درکشورهای همسایه تنها ابزاری برای تامین سوخت بیشتر برای رشد احساسات ملی است و برخی کشورها ممکن است به انحای مختلف از برنامه‌های یونسکو برای تقویت احساسات ملی گرایانه در کشور بهره گیری کنند.«
او به منازعات تلخ میان جمهوری آذربایجان و کشور همسایه رقیبیش، ارمنستان برسر ثبت یک غذای سنتی به نام" دلمه " اشاره می کند و می‌گوید:«دو کشور آذربایجان و ارمنستان مجادلات تلخی را برای اثبات این که "دلمه"( غذای سنتی تهیه شده با برگ درخت انگور) غذای ملی آنهاست، آغاز کردند. اکنون هم تلاشهای جمهوری آذربایجان برای ثبت چوگان به عنوان اثر و ورزش ملی صرفا متعلق به کشورآذربایجان نیز هیچ چیزی جز اتلاف پول و وقت کشور نیست.»
بدلف می‌افزاید:«این کارها و تلاش برای ثبت این آثار تنها نمونهای از بازی دولت با منابع و ذخایر مالی و ثروت ملی کشور است. مقامات دولت جمهوری آذربایجان اکنون صاحب درآمدهای هنگفتی شده‌اند و اکنون به دنبال نوعی تبلیغات برای خود هستند. اما 99 درصد از تمام اقدامات فرهنگی آذربایجان زشت و بی ارزش و بی حاصل است. این تنها یک بزک است . یک ماسک ظاهری بیمحتواست. آن ها تنها به دنبال کسب محبوبیت سیاسی برای خود هستند تا از این طریق چهره مثبتی خود از نشان دهند.»
با این حال ـ مقامات و رسانههای کشورآذربایجان که پس از ثبت ساز تار ثبت یک اثر دیگر ایرانی را به نام خود ثبت کرده‌اند، ثبت این اثر را رویدادی مهم در توسعه تنوع فرهنگی ومعرفی ارزش های فرهنگی خود درسطح جهانی میدانند. میراث معنوی و همچنین میراث مادی یونسکو مدعی است که به عنوان ابرازی برای مشارکت و همکاری کشورها درجهت بسیج همکاریهای بینالمللی فعالیت دارد که به منظور کسب اطمینان از استمرار و بقای این آثار و سنتها و نقش آن در تمدن وفرهنگ بشری، میکوشد علاقه و توجه جامعه جهانی را نسبت به اهمیت و ارزش این آثار جلب کند.
نگاهی به کارنامه چند سال اخیر کشور آذربایجان درثبت آثار فرهنگی ، تاریخی مشترک، به عنوان آثاری کاملا بومی این کشور، مغایر با هدف اعلام شده از سوی یونسکو است. چرا که باتوجه به این که ثبت هر اثر فرهنگی چه مادی و چه معنوی برای هرکشور متضمن پرستیژ فرهنگی ویژه‌ای است، درسالهای اخیر برخی کشورهای نوظهور همسایه همانند جمهوری آذربایجان و امارات وقطر، با بهره گیری از ناکارآمدی مدیریت درفضای میراث فرهنگی ایران در سالهای اخیر، تلاش گستردهای را برای ایجاد و کسب این پرستیژ فرهنگی با حذف سهم و نقش ایران در شکل گیری و تداوم آثار فرهنگی مختلف آغاز کرده‌اند.
