ایران‌بوم

سوداگری مرگ، شیوه‌ی تازه‌ی بانک‌های غربی و در راس آنان «دویچه بانک» آلمان است. این بانک‌ها با تخصیص منابع کلان، دست به معاملات آینده درباره‌ی غلات در سطح جهانی زده و با بالابردن تصنعی بهای آنها، سودهای بادآوردهای به جیب می‌زنند.

این در حالی است که کمابیش یک میلیارد نفر از جمعیت جهان، شبها گرسنه می‌خوابند. براثر آزمندی و سودجویی بانک‌های غربی، بهای مواد خوراکی در سه چهار سال اخیر، به شدت افزایش یافته است، به گونه‌ای که بسیاری از مردم جهان، توان خرید آن را ندارند.

بر پایه‌ی آمار سازمان خواروبار جهانی وابسته به سازمان ملل متحد، شمار مردمان گرسنه در جهان در سال 2009 میلادی به 105 میلیون نفر رسیده است و بیش از یک میلیارد نفر، دچار سوءتغذیه می‌باشند و گرسنگی، علت اساسی مرگ و میر 5/30 میلیون کودک در سال در سراسر جهان است.

افزایش پیاپی بهای فرآورده‌های کشاورزی که بیش از همه، مربوط به سودجویی بانک‌های غربی است، انسان‌های بیشتری را در سطح جهان از دسترسی به مواد خوراکی، محروم می‌کند و در نتیجه، بر پهنه‌ی گرسنگی می‌افزاید.

کارگزار (آژانس) برنامه‌ی جهانی خوراک سازمان ملل متحد، با اشاره به افزوده شدن بیش از پیش گرسنگان، یکی از دلایل این امر را در کنار کاهش روند کمک‌رسانی غذایی براثر بحران مالی جهانی و دگرگونی الگوی آب و هوایی، افزایش بهای فرآورده‌های کشاورزی می‌داند که البته به نظر بسیاری از دیده‌بانان (ناظران)، عامل سوم بیش از دو عامل دیگر، در گسترش گرسنگی در جهان، موثر است.

عامل سوم، یعنی افزایش بهای فرآورده‌های کشاورزی، پدیده‌ای است که به وسیله‌ی بانک‌های کشورهای غربی، دامن زده می‌شود. غرب که روزگاری همه‌ی ثروت خود را از راه برده‌فروشی و برده‌داری به دست آورده‌اند، امروز به بازرگانی مرگ روی آورده‌اند و با افزودن تصنعی بر بهای فرآورده‌های کشاورزی، از راه مرگ و میر انسان‌های گرسنه، ثروت‌اندوزی می‌کنند.

چنانکه گفته شد، در سر این بانک‌ها، دویچه بانک آلمان قرار دارد. بحران بدهی‌ها، بسیاری از بانکهای غرب را ناچار از پذیرفتن کمک مالی از سوی دولت و واگذاری بخشی از مدیریت خود را به بخش دولتی کرد؛ اما دویچه بانک با سرسختی از پذیرش هرگونه کمک‌دولتی و گشودن فضای مدیریت خود به روی بخش دولتی خودداری کرد. در آغاز این امر، باعث شگفتی محافل مالی اروپا و حتا بسیاری از سهام‌داران عمده‌ی این بانک شد. دلیل این کار این بود که این بانک نمی‌خواست با دریافت وام از دولت، اجازه دهد که منابع درآمدی این بانک آشکار گردد.

امروزه با الگو قراردادن دویچه بانک، بسیاری از بانک‌های غرب به بازرگانی مرگ، یعنی معامله‌های آینده، بر روی غلات متمرکز شده‌اند و از این راه سود زیادی می‌برند.
چقدر شایسته است که دولت‌های جهان سوم، معامله با بانک‌هایی را که درپی بازرگانی مرگ هستند، تحریم کنند، کاری که شاید در اثر بیداری بیشتر در آینده‌ی نه‌چندان دور، امکان‌پذیر باشد.

دور نیست که در آینده، سوداگران مرگ، روی به معاملات آینده‌ی آب بیاورند و همراه با ثروت‌اندوزی از گرسنگی مردم جهان، روی به ثروت اندوزی از راه «تشنگی» انسانها آورند.