کوروش بزرگ
شالوده تمدن هخامنشی پرهیز از جنگ بوده است
- كوروش بزرگ
- نمایش از چهارشنبه, 28 مهر 1389 10:57
- بازدید: 5730
برگرفته از میراث آریا
سومین نشست تخصصی مرتبط به منشور کوروش بزرگ امروز چهارشنبه با حضور یکی از استادان دانشگاه تهران در مورد شخصیت کوروش بزرگ برگزار شد.
به گزارش میراث آریا (chtn) شروین وکیلی در این نشست، کوروش بزرگ را بنیانگذار دودمان هخامنشی و از بسیاری موارد شخصیتی تاریخساز و نامآور به شمار آورد.
این اسطورهشناس، مضمون اصلی این سخنرانی را تاثیر کوروش بزرگ بر تاریخ فرهنگ جهان اعلام کرد و با طرح پرسشهای کلیدی که آیا به راستی کوروش شخصیتی تاریخساز است؟ گفت: آیا میتوان او را شخصیتی دانست که در سطحی جهانی بر تاریخ تمدن تاثیر گذارده است؟ اگر این چنین بوده چگونه و بر مبنای چه متغیرهای استوار و روشنی میتوان چنین ادعایی کرد؟
وی با طرح پرسشی دیگر با این مضمون که آیا میتوان تاریخ تمدن ایران زمین و شاید تاریخ تمدنهای دیگر را نیز هم به دو دوران پیش و پس از کوروش تقسیم کرد؟ یادآور شد: چه عوامل و گذارهای تاریخی را میتوان یافت که این ادعا را تقویت کند؟
این کارشناس تاریخ دلیل تاثیرگذار بودن شخصیت کوروش بزرگ را ویژگیهایی چون؛ منش، باورها و چارچوب اخلاقی او دانست که وی را به عاملی چنین تعیین کننده در تاریخ ایران زمین تبدیل کرده است.
وی با بیان اینکه تاریخ ایران زمین به طور خاص و تاریخ تمدنهای شهرنشین به طور کلی میتواند بر مبنای متغیرهایی فنآورانه، سیاسی، و فرهنگی به دو دوره پیش و پس از کوروش بزرگ تقسیم شوند بیان داشت: در عصر پیشاکوروشی با دورانی از پراکندگی سیاسی، واگرایی مسیرهای تمدنی و جنگهای دایمی و فرساینده میان دولتهای همسایه در قلمرو میانی ایران زمین، مصر، آناتولی، سوریه سر و کار داریم.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: بعد از کوروش بزرگ این وضعیت به نظم و صلحی پایدار و فراگیر تبدیل میشود که در بستر آن تمدنهای همسایه به تبادل تجاری و فرهنگی با یکدیگر پرداخته و در یک کلیت جهانگیر به نام دولت هخامنشی با هم ترکیب میشوند.
وی منش و اخلاق سیاسی کوروش بزرگ همراه با ایدهی تکان دهنده امکان ترکیب تمام واحدهای سیاسی موجود در یک ابر دولت جهانی را دستاورد اصلی کوروش اعلام کرد و افزود:چارچوب نظری آیین زرتشتی و یکتاپرستی نهفته در آن، همراه با پشتیبانی حلقههای نخبه و مبلغان دینی بانفوذ (انجمن مغان) نیز راهبردی بوده که چیرگی کوروش بر قلبهای مردم تابعش را ممکن ساخته است.
این اسطورهشناس، شالوده تمدن هخامنشی را پرهیز از جنگ، تلاش برای آبادانی گیتی از راه ترویج کشاورزی و پاسداشت شادمانی و بهروزی مردمان از راه افزودن بر ثروت و میراث معنوی ایشان عنوان کرد و افزود: پایداری و دوام دولت هخامنشی و تاثیر شگرف آن بر سایر تمدنها در این نظریه سیاسی نوظهور ریشه داشته است.