جشن‌ها و گردهمایی‌ها
انگيره‌های برگزاری جشن‌ها
امتیاز کاربران
- جستار
- زیر مجموعه: جشن‌ها و گردهمایی‌ها
- چهارشنبه, 29 آبان 1392 07:14
- آخرین به روز رسانی در چهارشنبه, 29 آبان 1392 07:14
- نمایش از چهارشنبه, 29 آبان 1392 07:14
- بازدید: 4730
برگرفته از تارنمای شاهنامه و ایران
مازیار قویدل
جشن‌های ملـی و مردمی همواره انگیزه‌هایی برای شادی و‌شادمانی و سرزندگی مردم، بوده و هستند. بررسی های فراوانِ کارشناسان جهانی نشان می‌دهند، مردمی که ساعت ها و روزها کار و کوشش می‌کنند اگر آرامشِ روانی شایسته‌ای برای ساعت های بیکاری و آسودگی‌خود فراهم نکنند دچار افسردگی و ناهنجاری هایی خواهند شد که افزون بر روان شان بر روی تن شان نیز اثرهای ناخوشایند برجای می گذارد و از کارآیی های آنان خواهد کاست.
بر این پایه، دانشمندان و اندیشمندانِ کشورهای کهن و پـرمایه ی جهان، برای آسایشِ مردم و‌همچنین دور نگهداشتن آنان از غم و ناراحتی، جشن های بسیار تدارک می‌دیدند تا بر آسایش روانی مردم بیفزایند و کارآیی آنها را در انجام کارهای روزمره بالا ببرند. در‌این میان و در میان ِ‌مردمانِ جشن دوست گیتی، مردم ِ فلات کهنِ ایران یکی از پرجشن‌ترین ها در سراسر گیتی بشمار می‌آیند.
ایرانیان در درازای سال 70 تا 90 روز جشن داشته اند. به این برآورد، ایرانیان کهن یا روزشان را به جشن می گذراندند یا جشن روز گذشته را پشت سر می گذاشتند یا در تدارک جشن فردایشان بوده اند و این خود می رساند که این مردمان فرهنگ پرور و شادی دوست بیش از دو سوم سالشان را دست اندر کار برگزاری شادی و شادمانی بوده اند. ناگفته نماند که دیگر روزها هم اگر به شادی برگزار نمی شدند که به دور از غم و غمگساری بوده اند.
جشن های مردمی و ملـی، افزون بر آن چه آمد، در‌بسیاری از زمان ها و به ویژه نزدِ ایرانیان، همچون ابزاری بسیار‌کارا برای کارزار در‌برابر ظلم و‌ستم بوده اند و در بالا‌بردن توان ِ‌پایداری آنان در برابر دشمنانِ فرهنگی، به فراوانی کاربرد داشته‌اند.
هم چنان که در "کامل‌التواریخ" آمده است که:
"...در برگزاری‌جشن ها ...، احساساتِ میهنی به اوج می‌رسید و دستگاه های خلافت و حکومت را به بیم و ترس و چاره‌اندیشی وا می‌داشت...."
بنا‌بر چنین انگیزه‌های درخور ِ ارزشی، ایرانیان در هر‌زمان و‌هر‌جای که می‌زیسته یا می‌زیند، برای پاسداری و نگهداری از جشن هایشان از هیچ کوششی فرو گذار نکرده اند و در این راه از جان و مالِ خود مایه می‌گزارند. ناگفته نماند که ایرانیان به مناسبتِ فرارسیدنِ جشن هایشان از‌غم و کینه و دشمنی دوری جسته، همزمان با‌خانه تکانی و پالودن خانه‌هایشان، خانه‌تکانی روانی نیز می‌کنند و مهر‌و آشتی و دوستی و یاری و یاوری را جایگزین قهر و دشمنی و کین می‌نمایند. نگاهی ژرف به این انگیزه‌ها، به‌آسانی هر انسان ژرف نگری را، با‌ارزش این جشن ها آشنا می کند و اهمیت هر چه بیشتر و با شکوه تر برگزار نمودنِ آن ها را روشن می‌سازد.
بسیار چنگیزها و تیمورها و همانند آنانِ نیز آمدند و اگرچه کشتند، چپاول کردند و سوزاندند، ولـی رفتند و جشن ها ماندند. تا ثابت نمایند که:
