شاهنامه
فردوسی برای محمود تنگ چشم کار نکرد
- شاهنامه
- نمایش از یکشنبه, 25 ارديبهشت 1390 15:18
- بازدید: 6486
برگرفته از روزنامه تهران امروز
استاد فریدون جنیدی
مهر: از میان تمام شاعران هم دوره فردوسی انبوهی سفله و خودفروخته بوده‌اند اما به هیچ کدامشان این وصله نچسبیده است که «برای سرودن شعر، پول می‌گرفته اند» و ما این کار را فقط در مورد فردوسی می‌کنیم!
|
|
نشست تخصصی «هم اندیشی برای نامگذاری سال 2009 به نام فردوسی» عصر روز جمعه در یکی از تالارهای کاخ نیاوران برگزار شد.در این نشست، فریدون جنیدی - شاهنامه پژوه - در سخنانی گفت: (سلطان) محمود در سال 389 به پادشاهی رسید و سرودن شاهنامه در 370 آغاز شد؛ حال کدام خرد، داوری می‌کند که محمود مشوق فردوسی بوده است. چه کسی به ما دستور داد و می‌تواند دستور داده باشد که درفش افراشته فرهنگ خودمان را در برابر درم و دیناری معاوضه کنیم؟ فردوسی برای عزت و شرف نیاکان ما کار کرد نه برای درم، نه برای دینار و نه برای محمود تنگ چشم.جنیدی با ابراز تاسف عمیق از ادعاها درباره سرایش سفارشی شاهنامه، اضافه کرد: موقعی که فردوسی شاهنامه را آغاز کرد، (سلطان) محمود 10 ساله بود و در کوچه‌های قزوین گردوبازی می‌کرد! سند روشن درباره اینکه فردوسی هیچ بیتی را در مدح او نسروده است، تاریخ بیهقی است؛ او (بیهقی) در فصلی تمام مداحان محمود را نام برده و از همه آنها قصیده‌ای یا قطعه‌ای آورده است که نامی از فردوسی در میان این همه نیست. از میان انبوه این شاعران از جمله خلداشیان هیچ کدام این وصله‌ها به آنها نچسبیده است که برای سرودن شعر، پول گرفته‌اند. فقط باید ما این کار را درباره فردوسی بکنیم؟!این شاهنامه پژوه با بیان اینکه چهار نفر به آغازیدن شاهنامه و سروده شدن آن توسط فردوسی یاری رسانده‌اند، گفت: «ماخ» از مرو، «شادان برزی» از توس، «ماهوی خورشید» از نیشابور و «یزدان داد» زیرنظر ابو منصور محمد معمری توسی مقدمه‌ای را برای آغازیدن شاهنامه و به نثر بسیار شیوا تدوین کردند که متاسفانه امروز در دست ما نیست. کتاب به دست «دقیقی» - شاعر ایرانی قرن سوم هجری - می‌افتد و فردوسی هم در این زمان با خود می‌اندیشد که چه کنم؟ آیا دست به این کار (سرودن شاهنامه) بزنم یا نه؟ که در نهایت کار را آغاز می‌کند.جنیدی ادامه داد: من مات مانده‌ام که ملت خود گم کرده و پریشانی مثل ما چقدر باید گیج و درمانده باشد که همه این شواهد را بداند و علیه آنها داوری کند؟! فردوسی درست در پایان شاهنامه در بیتی می‌گوید «آیندگان بر من آفرین می‌گویند» او از ما یک آفرین خواست و ما از این آفرین دریغ می‌کنیم. وای بر ما!
