ایران‌بوم

سالها بود که هر گاه از ایران و ایرانی بودنمان سخن می‌گفتیم، در درون همین کشور و از دهان برخی هم میهنانمان می‌شنیدیم که: " ای آقا! ، اونا ـ اروپایی‌ها و ... ـ موشک هوا می‌کنن، ما چی ؟! "و ناچار، ما که هستی‌مان را وامدار همین آب و خاک می‌دانیم، در پاسخ می‌گفتیم که به امید خدا و با بهره‌گیری از هوش سرشار و پشتکار بالای جوانانمان و با نگاه بر پیشینه شکوهمند کشورمان، ما هم موشک هوا خواهیم کرد، خوبش را هم هوا خواهیم کرد. و جای شگفتی است که گاه نیز با پسخند و پوزخند برخی از همین گرامیان! روبرو می‌گشتیم.
بهرروی، همیشه این اندیشه ما را فرو می‌خورد که آیا " ته پیشرفت! " تنها همین موشک هوا کردن است؟، و یا آنکه دستیابی به بخش‌های دیگرفن‌آوری و بازگشت به فرهنگ والا اما امروزه کمرنگ شده ایرانی در میان مردم کشورمان و هم‌چنین هزاران جلوه از جلوه‌های دیگر فن‌آوری و فرهنگ نیز، پیشرفت به شمار می‌آیند؟!
در این گیرودار بودیم که خوشبختانه نویدهایی جسته و گریخته اما امید‌بخش، از پیشرفت دانشمندان ایرانی در زمینه هواـ فضا به گوش رسید، تا آنکه در همین چندی پیش (میانه زمستان سال 1387) دیدیم و شنیدیم که ماهواره ایرانی امید به کمک ماهواره‌بری ایرانی به فضا پرتاب شده و در مدار ایرانی خود در فرای زمین جای گرفت. و بدینگونه بود که با سرافرازی به باشگاه هشت کشور* دارای فن آوری فضایی پرتاب ماهواره پیوستیم و در پی اینهمه تحریم‌ها و ناملایمات و دشمنی‌ها، توانستیم تا دوباره فریاد کنیم که ما فرزندان برومند همان زنان و مردان سرافرازی هستیم که در درازنای هزاره‌ها، فرهنگ پویا و اندیشه سازشان بر جهان فرمان رانده، می راند و همچنان نیز خواهد راند.
آری؛ این دستاورد فرخنده، باز تاب خواست پولادین جوانان این سرزمین است. همان سرزمینی که بدرستی چنین‌اش نامیده‌اند: " ایران؛ خاک دلیران، بیشه شیران، سرزمین فرزانگان و مهد آزادگان ". بسیار خوب، اما بیاییم و ببینیم که این پیروزی شادی آفرین و این دستاورد زیبا که پرتوهای درخشانش چشم دوست و دشمن را خیره ساخته؛ چه واکنش‌هایی را در میان مردم کشورمان " ایران سر بلند " بر انگیخته است.
خوشبختانه امروزه بیشتر مردم فهیم، شریف و آگاه ایران ازین فرخندگی و دستاورد بزرگ ملی، شاد گشته و سربلندی و شادکامی بسیار این پیشکش گرانبهای جوانانشان به میهن را گرامی می‌دارند، و نیز به جشن و سرور و شادمانی پرداخته‌ و همچون همیشه سر بر آسمان گیتی می‌سایند. اما در برابر آن خوشبختی، می‌بایست که از واژه‌ای به نام "شور بختی" نیز یاد کرد و از شماری خود باخته ناآگاه و شیفته بیگانه و غرب‌زده نیز نام برد که براستی با واکنش‌های دور از منش ایرانی‌شان، دل هر ایرانی پاک نهادی را به درد آورده‌اند. این بی‌خردان از دسته همانهایی بودند که در گذشته‌ای نه چندان دور می‌گفتند تنها نشانه پیشرفت همان "موشک هوا کردن" است و بس. و در کمال شگفتی، امروزه که دانشمندان فرهیخته و فرزانه کشورمان توانستند تا با کوشش فراوان و بر پایه هوش و توان ذاتی خود به این جایگاه بلند که همانا پرتاب ماهواره ملی امید به فضا می‌باشد، دست یابند؛ این شمار اندک فریب خورده و ناآگاه، دوباره ساز ناسازشان را کوک کرده و این بار به ریشخند این دستاورد ملی و مایه سربلندی ما ایرانیان پرداخته‌اند!
هم اینک که کام همه ایرانیان ازین خجستگی شیرین وروزگارشان شاد گشته است، این خودفروختگان خودباخته با فرستادن پیامک و رایانامه(ای میل)های بی‌مزه و خنک‌شان! که در آنها به ریشخند ماهواره ایرانی امید پرداخته‌اند، بار دیگر میهن فروشی و بازیچه دست بیگانه بودن خویش را نشان داده و ناآگاهانه بر تبل همانهایی می‌کوبند که خواهان نابودی میهن گرامیمان " ایران" هستند.

این دود سیه فام که از مام وطن خاست، از ماست که بر ماست.

گرچه نیک می دانیم که آن دشمنان سوگند خورده‌ی کشورمان، همچون همیشه این آرزوی ننگین‌شان را با خود به گور خواهند برد. گرچه باید به هوش باشیم و بیدار که در این دام گسترده شده از سوی دشمنان همیشگی میهن‌مان نیفتیم. همان دشمنانی که به ویژه غربی‌ها سرکرده آنها بوده و در بالای فهرست آن انگلیس و آمریکا جای دارند، همانهایی که دست ناپاکشان به خون جوانان برومند این سرزمین آلوده است.
بهرروی، اکنون گمان می رود که هدف آینده ریشخندهای این ناپاکان، " نیروگاه هسته ای بوشهر " باشد که هم اکنون دانشمندان فرهیخته کشورمان سرگرم پیش راه اندازی آن می باشند. پس می‌بایست که با پیش آگاهی دادن به جوانانمان، از آنها بخواهیم تا جوانمردانه‌ترین راه را که همانا " مهر میهن را در دل پروراندن" است، در پیش گرفته و از بازیچه شدن در دستان ناپاک این ناپاکان بپرهیزند. چرا که این دشمنان سوگند خورده ایران، می‌خواهند تا امروزه ما تنها مردمی درمیان ملت های جهان باشیم که خودمان، خودمان را ریشخند می‌کنیم!
این دشمنان همیشگی ایران و ایرانی، هیچگاه چشم دیدن سرافرازی و سر بلندی ما ایرانیان را نداشته و در آینده نیز نخواهند داشت. پس بر ماست که با پشتیبانی از دستاوردهای دانشمندان کشورمان، دندانهای تیز شده این بد خواهان را به سنگ کوبیده و سرافرازی میهن‌ گرامیمان "ایران" را یکصدا و هم آوا فریاد کنیم.

به پایندگی ایران و ایرانی، و به امید روزهای بهتر
مهرداد معمارزاده (ایران‌مهر )