سه شنبه, 13ام آذر

شما اینجا هستید: رویه نخست تازه‌ها نگاه روز دوچرخه‌سواری در آسمان تهران!

نگاه روز

دوچرخه‌سواری در آسمان تهران!

برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 87، سال سیزدهم، تیر و امرداد 1394، رویه 17

در اوایل دهه‌ی هشتاد، مردم تهران شاهد هزینه‌ی هنگفت شهرداری برای ایجاد خط ویژه‌ی دوچرخه در بخش پیاده‌روی میان بلوار کشاورز بودند.

برای ایجاد خط ویژه‌ی دوچرخه از مواد پلاستیکی سبزرنگ ویژه‌ای بهره گرفته شده بود که به گفته‌ی کارشناسان، بسیار پرهزینه و گرانبها بود. البته در سرتاسر مسیر صدها علامت هشدار دهنده نیز نصب شده بود؛ اما مساله این بود که تهرانی‌ها برای بهره‌گیری از این خط ویژه‌ی دوچرخه، چگونه خود را از میدان مولوی و سر قبر آقا، یا نارمک و تهران پارس در خاور و مناطق غرب و شمال تهران، به بلوار کشاورز برسانند؟

عقلای وقت عقل‌هایشان را روی هم گذاشتند و به این نتیجه رسیدند که راه بهینه برای بهره‌برداری از این موهبت شهرداری این است که با یک سرمایه‌گذاری مناسب یک خودرو با باربند ویژه‌ی حمل دوچرخه و البته یک دوچرخه خریداری گردد و سپس دوچرخه را بر فراز خودرو قرار دهند و به بلوار کشاور بیایند. اگر بخت یار بود و جای پارک پیدا شد که سوار دوچرخه شوند و از میان پیاده‌ها در وسط بلوار کشاورز، مارپیچ بدهند. اگر بخت یار نبود و جای پارک پیدا نشد، با خودرو (البته دوچرخه بر فراز آن) چند دور در بلوار کشاورز بزنند و سرزنده و سرحال و «دعا کنان » به جان شهردار به خانه برگردند.

البته خیلی زود خط ویژه‌ی دوچرخه‌سواری بدل به موتورسواری شد و چند هنگام بعد، با انجام یک سرمایه‌گذاری بهینه، آثار طرح را زدودند و خودروهای حمل زباله شهرداری نیز «خط ویژه دوچرخه » را به زباله‌دان شهرداری ریختند.

چند روز پیش که سرکار می‌رفتم، دیدم در آغاز خیابان قائم مقام، اتاقک بسیار نوینی درست کرده‌اند و چندین دوچرخه در آن قرار داده‌اند، البته با مامور ویژه تا تهرانی‌ها بتوانند با دوچرخه رایگان، زودتر و بهتر به کارهایشان برسند.

از یاد نبریم که دادن دوچرخه به دست مردم، بدون این که روشن باشد که آنها باید از سواره‌رو استفاده کنند یا پیاده‌رو، کاری است مشابه همان ساختن خط ویژه دوچرخه‌سواری در بلوار کشاورز ؛ زیرا اگر دوچرخه‌سواران باید از خیابان استفاده کنند، کجای آن برای «دوچرخه سوار » مشخص شده است.

اگر قرار است از پیاده رو استفاده کنند تکلیف پیاده‌ها چه می‌شود، زیرا مردم هم‌اکنون و بی‌دوچرخه‌سوارها، از ترس موتورسوارها، آرامش ندارند؟ آیا کسانی که قرار است از دوچرخه رایگان استفاده کنند (با این که در روز چند بار از جلوی این اتاقک به خاطر کارم می‌گذرم، شمار دوچرخه‌ها همیشه ثابت است) آیا از مقررات راهنمایی و رانندگی آگاه هستند؟ آیا ضوابطی هست که بتوان فهمید دوچرخه بگیر دوچرخه‌سواری بلد است؟

نیاکان ما میگفتند: نخست چاه را بکن سپس منار را بدزد؛ اما گویا شهرداری درست روش برعکس را پیش گرفته است. شاید قرار است که شهردار باز هم به «تایلند » سفر کنند و در یکی از همین همایشها (البته به خرج مردم تهران) شرکت کرده و در آنجا، راهحل مشکل ترافیک تهران را با دوچرخهی رایگان، به عنوان یک «طرح جهانی » مطرح کنند و صد البته «جایزه خوش حسابی » هم بگیرند!


نظر لنبک خراسانی:

این مطلب پس از حروف‌نگاری به آقای لنبک خراسانی (عضو شورای نویسندگان) داده شد تا اگر نظری دارد بنویسد یا بگوید. وی در هامش مطلب نوشت:

نویسنده این مطلب از نبوغ شهردار و شهردارچی‌ها ناآگاه است، وگرنه باید متوجه می‌شد که آنان از این چیزهایی که وی نوشته آگاهند و چون آگاهند، بزودی گزینه‌ی اصلی برای استفاده دوچرخه‌ها را، رو خواهند کرد.
 
گزینه هم این است: این دوچرخه‌ها برای دوچرخه‌سواری در آسمان تهران تهیه شده است. صبر کنید تا پس از اتمام آزاد راه شمال، مهندسین سرشان خلوت شود و شروع کنند به کشیدن جاده‌های هوایی برای دوچرخه‌سواری در آسمان تهران !

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید