خبر

راهنماي خريد رايانه‌اي - انتخاب يک منبع تغذيه و کيس مناسب - بخش نخست

ممکن است کيس يک ‏‎ PC‎به عنوان بي‌اهميت‌ترين قطعه آن شناخته شود و به جرأت مي‌توان گفت که بيش از هر مؤلفه ديگري در يک ‏‎PC ‎ناديده گرفته مي‌شود، اما واقعيت اين است که کيس يک رايانه نيز درست مثل يک‎ CPU ‎يا يک‌ هاردديسک سخت، داراي اهميت خاص خود است. هنگامي که بيشتر مردم به يک کيس رايانه فکر مي‌کنند، صرفاً يک جعبه را در نظر مي‌گيرند که تمامي قطعات ديگر يک‎ PC ‎را داخل يک چارچوب مناسب در کنار يکديگر نگه‌ مي‌دارد. در بسياري از موارد ممکن است با اين اظهارنظر مواجه شويد که چه چيز خاصي در مورد يک جعبه وجود دارد؟ يک کيس فقط يک کيس است، اين طور نيست؟

shock drop air force 1 full uv reactive | Air Jordan Release Dates 2021 + 2022 Updated , IetpShops , nike new arrival for men japan today live full

اما اين تصور نادرست است. با وجود آن که يک کيس نمي‌تواند به اندازه انتخاب يک پردازنده مناسب يا مقدار قابل توجهي‎ RAM ‎باعث افزايش سرعت و عملکرد رايانه شما شود و هر چند که اهميت آن به اندازه در اختيار داشتن يک نمايشگر واضح و مطلوب در کنار سيستم‌تان نيست، اما انتخاب درست يک کيس به دلايل مختلفي داراي اهميت است. کافي است يک کيس خوب را خريداري کنيد تا زندگي را براي خودتان آسان‌تر کنيد. از سوي ديگر، انتخاب يک کيس نامناسب باعث مي‌شود تنها در طول چند ساعت با مشکلات گوناگوني مواجه شويد.‏

در کنار مواردي که به يک کيس رايانه‌اي مربوط مي‌شوند، ما در اين مقاله به بررسي واحد منبع تغذيه نيز خواهيم پرداخت. دليل ما براي بررسي اين دو ابزار در کنار يکديگر، آن است که بيشتر کيس‌ها همراه يک منبع تغذيه نصب شده روي خود ارائه مي‌شوند که توجه چنداني را به خود جلب نمي‌کند، اما باز هم انتخاب يک قطعه حياتي مي‌تواند تفاوت‌هايي را در ميان يک ‏‎ PC‎خوب و يک ‏‎ PC‎ضعيف ايجاد کند.‏‎ ‎

کيس رايانه

اگر به تاريخچه رايانه برگرديد، خواهيد ديد که ‏‎ PC‎ها براي يک مدت طولاني در جعبه‌هاي فلزي کوچک (معمولاً با رنگ زرد ـ خاکستري) بسته‌بندي مي‌شده‌اند. ‏PCها شباهت بسيار زيادي به يکديگر داشتند، به استثناي نشان توليدکننده و احتمالاً يک علامت شماره مدل که با احتياط در قسمت جلويي آنها چسبانده شده بود. تنها تفاوت ديگر که در بين آنها وجود داشت، نوع کيس بود. در اين دوره دو نوع اصلي از کيس‌ها وجود داشت: کيس‌هاي روميزي يا Desktop و کيس‌هاي برجي يا ‎.Tower‎‏ با اين حال، تمامي آنها فلزي بودند و اکثر قريب به اتفاق آنها نيز در رنگ‌هاي زرد - خاکستري و با ظاهري بسيار ابتدايي عرضه مي‌شدند.‏

خوشبختانه امروزه اوضاع کاملاً تغيير کرده است و شما تنوع گسترده‌اي از کيس‌هاي رايانه‌اي را در بازار مشاهده مي‌کنيد. هر دو گونه اصلي کيس‌ها که در بالا به آنها اشاره کرديم، امروزه نيز وجود دارند، اما جعبه فلزي زرد ـ خاکستري رنگ اواخر ده 1980 و دهه 1990 اکنون با پلاستيک جايگزين شده است (يا حداقل بخش‌هاي خارجي آن پلاستيکي شده‌اند) و خوشبختانه در رنگ‌ها و شکل‌هاي متفاوتي ارائه مي‌شوند. وضعيت ظاهري کيس، امروزه به صورت يکي از ملاحظات بسيار مهم در نظر گرفته مي‌شود. در واقع پس از خروج ‏‎ PC‎از دفاتر و آغاز نفوذ آن به خانه‌ها و راه يافتن به اتاق‌هاي نشيمن منازل، اين تغيير کاملاً اجتناب‌ناپذير بود.‏

کيس يکي از نخستين اقلامي است که بايد هنگام مونتاژ يک PC خريداري کنيد. چرا؟ ساده است. زيرا اين قطعه در واقع همان جايي است که شما تمامي قطعات ديگر را با اطمينان در آن قرار مي‌دهيد تا با آنها کار کنيد. همان‌طور که قبلاً نيز اشاره کرديم، کيس‌ها در دو نوع اصلي ارائه مي‌شوند که عبارت هستند از: دسک‌تاپ، تاور.‏

در ادامه به تشريح اين دو گروه و بررسي نقاط قوت و ضعف هر يک از آنها خواهيم پرداخت. اين توضيحات مي‌تواند فرصتي براي انتخاب بهترين گزينه‌اي که با نيازهاي شما انطباق دارد را فراهم کند.‏
 

کيس‌هاي دسک تاپ

کيس دسک تاپ، نخستين و تا اواسط دهه 90 ميلادي، رايج‌ترين نوع از کيس‌هاي رايانه‌اي بود. به زبان ساده، يک کيس دسک تاپ يک جعبه خوابيده و تخت است که روي ميز قرار مي‌گيرد، در حالي که پهلوي تخت آن به سمت پائين قرار مي‌گيرد. درايو ديسک فلاپي و درايوهاي ‏CD، همراه کليدهاي ‏‎ Power‎و ‏‎ Reset‎در قسمت جلويي کيس قرار دارند.

چرا اين کيس‌ها در اواخر دهه 1980 و اوايل دهه 1990 تا اين حد محبوبيت داشتند؟ خوب، بخش عمده‌اي از اين محبوبيت به فضاي ميز، ارتباط داشت. بسياري از شرکت‌ها در حال جايگزين کردن ماشين‌هاي تايپ خود با ‏PC‏‌ها بودند و کيس دسک تاپ به همان فضاي سطحي يک ماشين تايپ نياز داشت. همچنين، کيس دسک تاپ به عنوان يک پايه سهل الاستفاده براي نمايشگر نيز عمل مي‌کرد. کافي بود يک کيس دسک تاپ را روي ميز بگذاريد و يک نمايشگر 14 اينچ (که در آن روزها کاملاً متداول بود) را روي آن قرار دهيد تا نمايشگر شما در يک ارتفاع مشاهده نسبتاً بي نقص قرار گيرد. نمايشگرهاي امروزي بسيار بزرگ‌تر هستند و اين چيدمان ديگر به هيچ وجه براي آنها عملي نيست.

دسک تاپ‌ها، همان طور که از نامشان مشخص است، براي استفاده روي ميز طراحي شده‌اند و اگر آنها را بر روي کف اتاق قرار دهيد، تقريباً بي مصرف خواهند شد. آنها در اين حالت فضاي بسيار زيادي را روي کف اتاق اشغال مي‌کنند و به آساني در معرض ضربات و صدمات قرار مي‌گيرند. از سوي ديگر، دسترسي به درايو‌ها و کليدهاي تعبيه شده روي آنها نيز دشوار خواهد بود.

دليل ديگري که باعث شد کيس‌هاي دسک تاپ محبوبيت خود را از دست بدهند، اين بود که امروزه کاربران مي‌خواهند سيستم‌هايشان مملو از سخت افزار (درايوهاي ديسک سخت، درايوهايCD، درايوهايDVD، کارت‌هاي توسعه اضافي) باشند. تمامي اين قطعات به مقداري فضا نياز دارند و اين فضا در بيشتر کيس‌هاي دسک تاپ که فشرده‌تر از معادل‌هاي تاور خود هستند، وجود ندارد.

در واقع، اندازه به عنوان يک عامل مهم در مورد کيس‌هاي دسک تاپ در نظر گرفته مي‌شود و دو طراحي اساسي براي آنها وجود دارد:

- کيس دسک تاپ استاندارد

- کيس دسک تاپ کوچک‌تر Slimline

کيس‌هاي دسک تاپ ‏‎ Slimline‎به ندرت در منازل ديده مي‌شوند و اصولاً براي ايستگاه‌هاي کاري شرکتي در نظر گرفته شده اند. جدول [1]، اندازه متوسط کيس‌ها را نشان مي‌دهد.‏

‏

جدول [1]: ابعاد متوسط کيس دسک تاپ

ادامه دارد...

منبع: روزنامه اطلاعات

• < قبلی
• بعدی >