پنج شنبه, 01ام آذر

شما اینجا هستید: رویه نخست زبان و ادب فارسی ضرب المثل ضرب‌المثل یا گزیده‌گویی - مجله خواندنی شماره 75

ضرب المثل

ضرب‌المثل یا گزیده‌گویی - مجله خواندنی شماره 75

برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 75، فروردین و اردیبهشت 1392، صفحه 46

خواندنی در راستای نگاهبانی و گسترش زبان فارسی، ستونی را به ضرب‌المثل‌ها یا گزیده‌گویی‌ها، اختصاص داده است. از خوانندگان گرامی درخواست می‌شود، در صورتی که ضرب‌المثل‌های ناب در اختیار دارند، برای آگاهی دیگر خوانندگان، برای درج در این ستون ارسال فرمایند.

طـوقِ مـنت بر ندارد گردنِ آزادگان 
ترکِ احسان بزرگان است احسانِ دگر
                                                       (صائب)

 

پرتو نیکان نگیرد هر که بنیادش بد اسـت
تربیت نااهل را چون گردکان بر گنبد است
                                                              (سعدی)

 

پیر پیمانه‌کشِ من که روانش خـوش باد 
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
مردِ یـزدان شــو و فارغ از اهــرمــنـان
                                                      (حافظ)

 

پنجه کردم با تو بیرحم و زیان کردم از آن
گاه مینالم زدست خویش و گاه از دست تو 
                                                             (اهلی)

 

چـشم رضـا و مـرحمت بـر همه باز می‌کنی
چون که به بختِ ما رسد این همه ناز می‌کنی
                                                                   (سعدی)

 

مـرا به عـلتِ بیـگانگی ز خویـش مران
کـه دوسـتان وفـادار بـهتر از خـویشنـد
                                                         (سعدی)

 

وصــال او زعـمـر جـاودان بِـه
خـداونـدا مـرا آن ده کـه آن بـه
به شمـشیرم زد و با کس نـگفتم
کـه راز دوست از دشمن نهان به
                                                  (حافظ)

 

دیـگــران در ریاضـتند و نــیاز 
ای کــه در کام و نعـمت و نازی
چــه خـبـر دارد از پـیـاده ســوار
او همی می‌رود ، تو همی می‌تازی 
                                                     (سعدی)

 

من ترک عشق و شاهد و ساغر نمی‌کنم
صـد بار تـوبه کـردم و دیـگر نمـی‌کنم 
باغ بهشت و سایه‌ی طوبی و قصر و حور
با خـاک کـويِ دوسـت برابر نمـی‌کنم
                                                           (سعدی)

 

چـو کـوتاه شد گردش روزگار 
سخن ماند از آن مهتران یادگار  
که این را منش بود و آن را نبود 
یکیشان نکوهید و دیگر ستود
یکایک به نوبت همی بگذریم
سزد گر جـهان به بد نسـپریم 
                                                (فردوسی)

 

دور شو از بَرَم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنـم که دگر گوش به تزویر کنم
                                                         (حافظ)


هر چه شنیدی مادام که دلیلی بر خلاف آن نداری، ممکن بدان
                                                                                                         (حکیم ابوعلی سینا)

 

غم مخور، شاد بزی، زانکه جهان در گذر است.
                                                                    (ابن یمین)

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید