ایران‌بوم

روستای «اودِرج» در 35 کیلومتری رفسنجان در شمال استان کرمان، جاذبه‌ای کمتر شناخته‌شده است. این روستای کهن، یک درخت 1500 ساله‌ی پسته را میزبانی می‌کند و افسانه‌های زیادی را در دل خود دارد.

LTB - JuzsportsShops | Air Jordan 1 Bubble Gum Atmosphere DD9335 - SBD - 641 Release Date - pallet of nike shoes for women

به گزارش خبرنگار بخش گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این درخت 1500 ساله در قربستان قدیمی روستا واقع شده که قدمت سنگ قبرهای آن به 1300 سال پیش می‌رسد.

«اودرج» (Ooderj) یک روستای کهن است که ساکنان قدیمی‌تر آن و شهرها و روستاهای مجاور، شایعات مربوط به وجود هیولایی بزرگ و گوشتخوار، موجودی با ویژگی‌های دایناسور را در کوه‌های اطراف روستا به یاد دارند. البته با وجود بافت کوهستانی و کوه‌های صخره‌ای منطقه، چنین شایعاتی چندان دور از انتظار نیست.

حالا دیگر اژدهاها و دایناسورهای خیالی در کوه‌ها و غارها زندگی نمی‌کنند؛ اما درخت پسته‌ی کهن‌سال با بیش از پنج متر قطر تنه و 12 متر ارتفاع همچنان به حیات خود در گوشه‌ی قبرستان باستانی روستا ادامه می‌دهد.

در فاصله‌ای نه‌چندان دور هم می‌توان شاهد بقایای شهر زیرزمینی و خانه‌های دست‌کند بود که مانند روستای میمند در دل تپه ساخته شده‌اند.

برج دیده‌بانی روستا هم که از زمان صفویه باقی مانده، در بالای یک تپه، خودنمایی می‌کند و ارتفاع آن به اندازه‌ای است که از کوه‌های مجاور هم دیده می‌شود.

کوه‌های اطراف روستا امکان کوهنوردی را برای کوهنورادان آماتور و نیمه‌حرفه‌ای فراهم می‌کند. سه غار «آدوری»، «اشنکف» و «ترنج» هم دیگر جاذبه‌های روستا را تشکیل می‌دهند.

به علاوه، مسیر دسترسی به روستا که از رفسنجان آغاز می‌شود، جاده‌ای زیبا است که در ابتدا با منظره‌ای از باغ‌های پسته در دو طرف مسیر آغاز، با پوشش درختان کویری ادامه پیدا می‌کند و در نهایت به رمل‌های شنی و کویر ختم می‌شود.

مسیر این جاده‌ی کویری به دامنه‌های جنوبی رشته‌کوه‌های زاگرس وارد می‌شود که با پیچ‌های متعدد و مناظر کوهستانی خود، زیبایی بی‌نظیری دارد. این مسیر فوق‌العاده با چند نوع پوشش گیاهی و خاکی از نظر گردشگری، جاذبه‌های فراوانی دارد.

اما نکته قابل توجه در روستای تاریخی اودرج، رها شدن همه‌ی این جاذبه‌های تاریخی و گردشگری به حال خود است. دست‌کندها و برج قدیمی و حتا درخت پسته و گورستان باستانی با سنگ‌ قبرهای کهن به حال خود رها شده‌اند، به‌طوری که احتمال به سرقت رفتن سنگ‌ قبرها، آسیب دیدن درخت پسته و خراب شدن دست‌کندهایی که ممکن است آثاری باستانی باشند، وجود دارد.