ایران‌بوم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) این متن بر روی پلاکی، روی تنه‌ یک درخت قطع شده که روی سکویی نصب شده، نوشته شده‌ است. متن از زبان درختی با عمری حدود ۸۰ سال در خیابان پیام‌آوران دزفول است که در هنگام احداث جاده و رفاه حال شهروندان قطع شده‌ است. تنه‌ درخت توسط محسن شاه‌آبادی، از هنرمند این شهر، تبدیل به نشیمن شده و در کنار باقی مانده‌ ریشه آن در همان محل قبلیش نصب گردیده است تا باز همچون گذشته با اهدای قطعات بدنش برای مردم شهر مفید باشد.

nike foamposite 2000 black women shoes heels - Blanco - 991 - DJ3180 - Nike Air Max 97 By You Zapatillas personalizables | Boots - Ankle boots COACH , High boots and others - DialadogwashShops - Lorimer Bootie C5917 11000148EDC Dark Cranberry/Multi - botines adidas botitas 2016 black hair girls meme - Women's shoes

همچون گذشته که روزی در این جا برایتان سایه‌ای بلند داشته‌ام
تا امروز که برای احداث جاده قطع شده‌ام
و اعضای بدنم برای رهگذران
نیمکتی است برای استراحت..."

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) این متن بر روی پلاکی، روی تنه‌ یک درخت قطع شده که روی سکویی نصب شده، نوشته شده‌ است. متن از زبان درختی با عمری حدود ۸۰ سال در خیابان پیام‌آوران دزفول است که در هنگام احداث جاده و رفاه حال شهروندان قطع شده‌ است. تنه‌ درخت توسط محسن شاه‌آبادی، از هنرمند این شهر، تبدیل به نشیمن شده و در کنار باقی مانده‌ ریشه آن در همان محل قبلیش نصب گردیده است تا باز همچون گذشته با اهدای قطعات بدنش برای مردم شهر مفید باشد.

هنوز دوست‌تان دارم پیام این درخت است برای رهگذران... پیامی که این هنرمند برای عنوان هنر محیطی خود انتخاب کرده و آن را یادبودی برای درخت کُنار خوانده است.

اما پیامی که بیش از هر چیز دیگر ذهن را معطوف خود می‌کند شاید این باشد که: درخت فقط عنصر سبزی نیست که هر گاه سر راه‌مان قرار گرفت ما آن را مزاحم، بد قواره و بی‌اهمیت بپنداریم و در حالی که او خیلی دوست‌مان دارد آن را قطع کنیم!

دیدگاه انسان‌محوری، انسان را به عنوان کانون جهان و غالب بر طبیعت تعریف می‌کند. طبیعت برای رفع نیازهای او است که وجود دارد و دلیل وجودی آن چیزی جز آن نیست که توسط انسان مورد بهره‌برداری و استفاده قرار گیرد!

ما ارتباط‌مان را با زمین و آهنگهای آن از دست داده‌ایم؛ ارتباط‌مان را حتی با خودمان و دنیای طبیعی‌مان به دست فراموشی سپرده‌ایم. به ‌علاوه ما با اعمال فشارهای قدرتی از دنیای خارجی پیش می‌رویم که آن را توسعه می‌نامیم و ما را به مبارزه‌ دایمی علیه خودمان و دنیای خارجی‌مان فرامی‌خواند.