یادمان

دست مریزادی به کسانی که فسیل یک تنی را در جیب جا می دهند

برگرفته از فر ایران

خبری را در یکی از روزنامه‌ها خواندم که مرا سخت تکان داد. سرخط خبر این بود:
فسیل یک تنی در جیب کدام قاچاقچی است؟
خبر درباره‌ی رخ‌دادهای شهر مراغه در همین نزدیکی‌ها بود. ایرانی‌ها، هنگامی که می‌خواهند از یک دزدی بزرگ نام ببرند، می‌گویند: ‌« شتر را با بارش بردند ». امروزه در شهر مراغه، تخت سنگ یک تنی ( 1000 کیلویی ) را از محوطه‌ی اداره‌ی محیط‌زیست، می‌دزدند و می‌برند. همه به یاد داریم که فرماندار مراغه درباره‌ی این تخته سنگ که دیرینگی آن به هفت میلیون سال پیش می‌رسید، گفته بود که « ارزشی ندارد ».
پنج سال پیش نیز در اثر بارندگی شدید، یکی از کامل‌ترین سنگ‌واره  (فسیل ‌‌) های ماموت‌های« دنیوترجیگانتوم » در ورزقان مراغه، پیدا شد که میان 6 تا 8 میلیون سال دیرینگی دارد.
باید دانست که هم‌اکنون، نمونه‌هایی از سنگ‌واره‌های منطقه‌ی فسیلی مراغه، در موزه‌های تاریخ طبیعی وین ( اتریش )، پاریس، لندن، لوس‌آنجلس ( آمریکا ) و ...، نگهداری می‌شود.
هیچ تردید نیست که این نمونه‌ها، روزگاری از مراغه به آن‌جا، برده شده‌اند. باید منتظر باشیم تا چه روزی، این سنگ یک تنی، به یکی از این موزه‌ها می‌رسد. آن وقت آقای فرماندار مراغه، ارزش آن را خواهد دانست.

• < قبلی
• بعدی >