با بولدوزر به جان بلندترین قله البرز شرقی افتاده‌اند

برگرفته از همشهری آنلاین - گروه محیط‌زیست:
درحالی‌که از برخی محافل غیررسمی خبرهای نگران‌کننده‌ای مبنی بر از سر‌گیری عملیات احداث جاده در جنگل ابر به گوش می‌رسد، روز گذشته یکی از فعالان محیط‌زیست شاهرود از تخریب بخشی از بلندترین قله البرز شرقی در 30 کیلومتری شمال این شهرستان خبر داد و گفت:

اخیرا به بهانه استخراج سنگ برای یکی از کارخانجات عظیم آلومینیوم، مجوز معدن‌کاری در این منطقه صادر شده و براساس همین مجوز، چند روزی است که معدن‌کاران با ماشین آلات سنگین راه‌سازی به جان این بخش از طبیعت زیبای شاهرود افتاده‌اند.
علیرضا ولیان، فعال محیط‌زیست و مسئول کمیته کوهنوردی هیات کوهنوردان شاهرود، در توضیح این خبر به همشهری گفت:

با صدور مجوز معدن در منطقه، معدن‌کاران با بلدوزر مشغول احداث مسیر عبوری به سمت ارتفاعات قله شاهوار هستند. جاده در دست احداث به اندازه‌ای عریض است که 3 خودرو به‌طور همزمان می‌توانند در کنار هم در این مسیر عبوری مورد نظر تردد کنند.

به گفته وی، بخشی که قرار است از آن سنگ برداشت شود صخره‌ای است و تنها زیستگاه دست نخورده کل و بز، قوچ و میش و خرس در منطقه محسوب می‌شود که تا به امروز به‌دلیل صخره‌ای بودن از تخریب و دست اندازی مصون مانده است.

ولیان تصریح کرد: سال گذشته با وجود انتقادات و اعتراضات گسترده دوستداران طبیعت، به بهانه انتقال آب از چشمه‌های قطری جاده‌ای در ارتفاعات منطقه ابر کشیدند که علاوه بر تخریب طبیعت بکر باعث خشک شدن 2 چشمه پر آب منطقه شد. امسال هم کشیدن جاده در محدوده مرتفع‌ترین قله شاهرود را به بهانه معدن‌کاری آغاز کرده‌اند. این درحالی است که کوهنوردان معتقدند چنانچه این عملیات ادامه یابد نه تنها اثری از زیستگاه امن حیوانات در منطقه باقی نمی‌ماند که یکی از زیباترین مناطق کوهستانی البرز قابلیت کوهنوردی خود را از دست می‌دهد.

افتتاح کارخانه سیمان در دل جنگل گلستان

برگرفته از همشهری آنلاین - رئیس‌جمهور دیروز در مراسم بهره‌برداری از 2 طرح صنعتی در استان گلستان اعلام کرد: با اجرای هدفمندی یارانه‌ها هیچ کس در کشور محتاج نان شب نیست

به گزارش مهر محمود احمدی‌نژاد با تاکید بر سازندگی ایران گفت: وجود فقر در کشور عیب است و خوشبختانه با اجرای طرح یارانه‌ها و پرداخت نقدی کسی محتاج نان شب نیست. به گزارش همشهری، رئیس‌جمهور دیروز کارخانه سیمان پیوند گلستان و مرحله نخست نیروگاه سیکل ترکیبی علی‌آباد کتول را افتتاح کرد.

کارخانه سیمان پیوند شهرستان گالیکش در دل جنگل‌های استان گلستان افتتاح شده و ظرفیت تولید 3 هزار و 300‌تن سیمان خاکستری را دارد. این کارخانه با سرمایه‌گذاری بالغ بر 1700 میلیارد ریال احداث شده است که 48 درصد سرمایه‌گذاری آن توسط سرمایه‌گذار خارجی بوده‌است. همچنین مرحله نخست نیروگاه سیکل ترکیبی علی‌آباد کتول در استان گلستان با ظرفیت اسمی تولید972‌مگاوات برق توسط محمود احمدی‌نژاد راه‌اندازی شد.

نیمی از آتش‌سوزی‌های کشور در رویشگاه‌های زاگرسی رخ می‌دهد

نیمی از آتش‌سوزی‌های کشور در رویشگاه‌های زاگرسی رخ می‌دهد
برگرفته از همشهری آنلاین - گروه محیط‌زیست:
رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، روز گذشته با اشاره به اینکه 46 درصد از کل آتش‌سوزی‌های عرصه‌های طبیعی در رویشگاه‌های زاگرسی اتفاق افتاده است، گفت:

طی 3 ماه نخست امسال در مقایسه با سال گذشته، وقوع آتش‌سوزی در عرصه‌های جنگلی و مرتعی کشور کاهش یافته که این ناشی از تلاش همکاران منابع طبیعی و همیاری قابل تحسین مدیریت بحران در استان‌هاست. علی سلاجقه که در نخستین سمینار مدیریت حریق در عرصه‌های منابع طبیعی رویشگاه‌های زاگرسی سخن می‌گفت، افزود: جنگل‌های زاگرسی با 6 میلیون هکتار وسعت از منابع عمده تامین‌کننده آب کشور محسوب می‌شود به‌طوری که سالانه این منطقه پذیرای 30 درصد کل نزولات جوی کشور است و 150 میلیارد متر مکعب آب در این منطقه تولید می‌شود.

سلاجقه میزان فرسایش خاک در حوزه‌های آبخیز زاگرس را سالانه 22 تن در هکتار و متوسط حجم فرسایش خاک کشور را 5/2 میلیارد تن در سال برشمرد که در نتیجه همین فرسایش سالانه 250 میلیون متر مکعب رسوب وارد دریاچه سدها می‌شود و حجمی معادل دریاچه سد امیرکبیر از بهره‌برداری خارج می‌شود.

وی مهم‌ترین عوامل تهدید‌کننده اکوسیستم زاگرس را تغییرات اقلیمی، خشکسالی و هجوم ریزگردها عنوان کرد و گفت: بر اثر همین عوامل 170 هزار هکتار جنگل‌های زاگرسی در معرض خشکیدگی قرار گرفته است. سرهنگ محمد تقی ایروانی فرمانده یگان حفاظت سازمان جنگل‌ها نیز در این سمینار ضمن گلایه از کمبود تجهیزات و نیروی انسانی برای صیانت از رویشگاه‌های جنگلی به‌ویژه زاگرسی گفت: اگر عوامل تهدید‌کننده عرصه‌های زاگرسی برطرف نشود ظرف 10 سال آینده رویشگاه‌های زاگرس به بیابان تبدیل خواهد شد.این گزارش می‌افزاید: روز گذشته نخستین پایگاه اطفای حریق در عرصه‌های طبیعی مجهز به تجهیزات مدرن از جمله هلی‌کوپتر، در کرمانشاه راه‌اندازی شد.

زباله، جنگل و ساحل شمال را اشغال کرد

برگرفته از همشهری آنلاین - گروه شهری:
ارزشمندترین مناطق زیست‌محیطی شمال کشور زیر زباله‌ها دفن می‌شوند.

گزارش خبرنگاران همشهری از مناطق شمالی کشور حاکی است علاوه بر دپوی پرحجم زباله در جنگل‌ها، سواحل دریای خزر نیز که پیش‌تر اعلام شده بود برای گردشگران آزادسازی شده با انباشت زباله مواجه شده است. براساس گزارش‌ها، درمناطق جنگلی شمال کشور در استان مازندران سالانه نزدیک به یک‌میلیون و 500هزار تن زباله تولید می‌شود که بخش اعظم آن درون جنگل‌های سرسبز دفن می‌شود.

تصاویر منتشر شده از رهاسازی زباله‌ها در جنگل‌های سرسبز شمال کشور پیش از این نیز در سطحی وسیع منتشر شده بود ولی آنطور که معاون محیط‌زیست انسانی مازندران به همشهری گفته است، دفن زباله در مازندران در وضعیت بحران قرار دارد. سهم تولید روزانه زباله در استان مازندران 3150 تن است که 1400 تن از این میزان زباله مربوط به زباله‌های روستایی و 1700 تن از آن سهم زباله‌های شهری است.

نفوذ شیرابه‌های ناشی از زباله‌های رهاشده یا دفن شده در جنگل‌های استان مازندران به سفره‌های آب زیرزمینی منطقه که در بسیاری مناطق به‌عنوان آب شرب استفاده می‌شود، تلفات حیوانی در گونه‌های گوزن و آهو به‌دلیل تغذیه از زباله‌ها و اثرات سوء زیست‌محیطی از پیامدهای دفن زباله و رهاسازی آن در جنگل‌های شمالی کشور در سطح وسیع اعلام شده است.

استاندار مازندران به همشهری گفت: انباشت زباله‌ها مشکلات و معضلات فراوانی برای مردم و محیط‌زیست ایجاد کرده است. مشاهدات خبرنگار همشهری از سواحل خزر در استان مازندران نیز از انباشت زباله‌ها در این سواحل خبر می‌دهد. همچنین این مشاهدات در محمود آباد بیانگر دپوی گسترده زباله در ساحل دریاست. دپوی پرحجم زباله در سواحل مازندران که برای نخستین بار در کشور اعلام می‌شود علاوه بر نفوذ شیرابه‌ها به آب دریا منجر به تلفات وسیع در میان آبزیان و همچنین شیوع بیماری در میان شهروندان شمال کشور می‌شود.

رهاسازی، انباشت و دفن زباله در سواحل از جمله موضوعات مورد توجه دیده‌بانان محیط‌زیست در ایران است.برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که دست‌کم هر سال 100هزار پرنده، وال، سیل و لاک‌پشت دریایی تنها به‌دلیل خوردن اشتباه کیسه‌های نایلونی به جای ژله ماهی‌ها دچار مرگ و رنج ناشی از وجود نایلون‌ها در اندام‌های درونی خود می‌شوند. این جدای از آسیبی است که زباله‌های راه یافته به دریاها به جوامع انسانی وارد می‌کند.

زباله، جنگل و ساحل شمال را اشغال کرد

گزارش خبرنگاران همشهری از مناطق شمالی کشور حاکی است علاوه بر دپوی پرحجم زباله در جنگل‌ها، سواحل دریای خزر نیز که پیش‌تر اعلام شده بود برای گردشگران آزادسازی شده با انباشت زباله مواجه شده است. براساس گزارش‌ها، درمناطق جنگلی شمال کشور در استان مازندران سالانه نزدیک به یک‌میلیون و 500هزار تن زباله تولید می‌شود که بخش اعظم آن درون جنگل‌های سرسبز دفن می‌شود.

nike air force 1 low uv | Buy Online - nike air composite 1 foam insulation tape for sale - IetpShops - Nike Air Max 90 for Men & Women

يكي از ارزش‌هاي طبيعت كشف‌شد

حافظ جنگل، جایگزین سوخت فسیلی

برگرفته از همشهری آنلاین - ترجمه - فرناز حیدری:
یکی از فعالان پرجنب‌وجوش حفاظت از جنگل‌های بارانی اندونزی ظاهرا در یک موقعیت منحصر به‌فرد قرار گرفته است.

وی توانسته یک پروژه جالب جهت تولید سوخت‌های بیولوژیک از درختان بومی محل سکونتش ارائه دهد. ویلی اسمیتز پس از 30 سال مطالعه اکوسیستم‌های آسیب‌پذیر جزایر جنوب شرقی آسیا، درصدد است که توجه جهانی را به سمت یک منبع خارق‌العاده انرژی یعنی یک نوع درخت خرمای شیرین بومی جلب کند.

آقای اسمیتز می‌گوید: این درخت می‌تواند دری تازه برای ما در زمینه انرژی و حفاظت از محیط‌زیست بگشاید، در عین حال وضعیت امنیت غذایی در سطح محلی نیز بهبود خواهد یافت.

این درخت خرما با نام علمی( Arenga pinnata) که ریشه‌هایی عمیق دارد را می‌توان به‌عنوان هسته مرکزی یک سیستم کاملاً طبیعی بدون پسماند تلقی کرد. از درخت مذکور نوعی شکر ارگانیک (طبیعی ) ممتاز و اتانولی که مصرف سوختی دارد، به‌دست می‌آید.

از سایر مزایای آن می‌توان به تولید سایر محصولات غذایی، اشتغالزایی برای روستائیان و در عین حال حفاظت از جنگل‌های بارانی اشاره کرد.

دانشمندانی که طرح آقای اسمیتز و شرکتش را مورد مطالعه قرار داده‌اند، معتقدند که این طرح بیشتر از آنکه بر میزان دی اکسیدکربن منتشره از فعالیت‌های انسانی که بدون شک بر جو زمین تأثیرگذار است، بیفزاید به حفاظت از جو زمین کمک خواهد کرد. اسمیتز می‌گوید: شیره درخت خرما از آب و شکر تشکیل شده است. باران، نورآفتاب و دی‌اکسیدکربن در ساختن شیره درخت خرما نقش عمده‌ای دارند. تاکنون صرفاً این محصول را بومیان برداشت می‌کرده‌اند. بخش محیط‌زیست مجله نشنال‌جئوگرافی زیرمجموعه‌ای تحت عنوان چالش‌های بزرگ انرژی دارد، این بخش مبلغ 73هزار و 160یورو (معادل 105000دلار‌آمریکا) را روی پروژه فوق‌الذکر سرمایه‌گذاری کرده است.

بی‌تردید این پروژه پتانسیل آن را دارد که با تولید سوخت جایگزین، چرخه فقر و نابودی محیط‌زیست را در یکی از دورافتاده‌ترین و آسیب‌پذیرترین نقاط کره زمین مختل کند. سال گذشته تسهیلات لازم در اختیار پروژه آقای اسمیتز قرار گرفت و این پروژه در محلی به نام توموهون واقع در شمال ایالت سولاوسی اندونزی رسماً آغاز به‌کار کرد. تسهیلات دیگری نیز در مقیاس کوچک‌تر در جزایر نزدیک ارائه شد. این پروژه عملکرد متفاوتی با پروژه تولید سوخت بیولوژیک از روغن درخت خرما دارد که چند سال پیش منجر به نابودی و تخریب جنگل‌های بارانی شد. در دهه گذشته زمانی که کشورهای اروپایی درصدد جایگزینی سوخت‌های فسیلی برآمدند، تقاضا برای تهیه روغن از میوه و دانه درختان خرما در آسیای جنوب شرقی به اوج خود رسید.

به پشتوانه این حرکت بود که دولت‌ها امیدوار بودند از طریق آن انتشار کربن را کاهش دهند اما اثر آن کاملاً برعکس بود. زمین‌های بسیاری بدین واسطه زهکشی شدند و در یک مقیاس وسیع درختان را سوزاندند تا راهی برای کشاورزی تک‌محصولی درختان خرما بازکنند. در نتیجه پهنه‌های وسیعی از جنگل‌های بارانی پاکسازی شد. تخریب جنگل‌های بارانی منجر به افزایش انتشار کربن شد و این امر اندونزی را در رأس هرم تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای قرار داد.

در حال حاضر تنها مصرف‌کنندگان عمده انرژی یعنی چین و ایالات متحده آمریکا در جایگاهی بالاتر از اندونزی قرار گرفته‌اند. اسمیتز که از او در کشور زادگاهش (هلند) به‌عنوان یک شوالیه یاد می‌شود، جزو نخستین طرفداران حفاظت از جنگل‌ها بود که اعتراض خود در زمینه گرمایش جهانی ناشی از تولید سوخت‌های بیولوژیک در مقیاس کلان را مطرح ساخت. وی به‌شدت از تأثیرات منفی ناشی از تولید سوخت‌های بیولوژیک در اندونزی (کشوری که بدان مهاجرت کرده است) انتقاد کرد. به علاوه اسمیتز به‌عنوان مؤسس تشکیلات حفاظت از نسل اوران‌گوتان‌های برونئو یکی از برجسته‌ترین حامیان حفاظت از میمون‌های بزرگ جثه و زیستگاه‌شان بوده است. وی مشکل سوخت‌های بیولوژیک را به‌طور جدی دنبال کرد و تلاش‌های گسترده‌ای نیز برای احیای جنگل‌های بارانی انجام داد. از تلاش‌های وی در این زمینه می‌توان به برگزاری جلسات مباحثه در سرتاسر جهان و حتی ارائه یک مجموعه آنلاین مردمی که با حمایت سازمان غیرانتفاعی تد انجام شد، اشاره کرد.

درختی برای حفاظت جنگل

سرانجام اسمیتز احساس کرد که می‌تواند تلاش‌هایش را در زمینه احیا و بازسازی جنگل‌های بارانی توسعه دهد. راز موفقیت او در یک درخت با ارزش نهفته بود؛ درختی که 31 سال پیش‌تر برای نخستین بار با آن برخورد کرد و او را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داد. این اتفاق برمی‌گردد به زمانی که او تصمیم گرفت با یک زن بومی از قبایل کوه‌نشین اندونزی ازدواج کند. طبق سنت او می‌بایست پیش از ازدواج تعداد 6 درخت خرمای شیرین را به‌عنوان مهریه به همسرش تقدیم می‌کرد. در وهله نخست او تصور کرد که این درختان به‌عنوان هدیه بی‌ارزش هستند اما این تا زمانی بود که او پی به توان بالای باردهی این درختان نبرده بود. این درخت میوه‌های شیرینی دارد که می‌توان آنها را در بازار به خوبی به فروش رساند. از شیره ساقه آن می‌توان دانه‌های سفید و نسبتاً سختی را استحصال کرد که در بازار طرفداران بسیاری دارد.

چوب این درخت از بلوط محکم‌تر است و از همه مهم‌تر خود شیره درخت است که یک محصول استثنایی است که می‌توان آن را درست به همان شیوه‌ای که شیره درخت افرا را می‌گیرند، استحصال کرد و به‌عنوان شربت مورد استفاده قرار داد. هرساله این شربت با کیفیت‌های مختلف از درخت گرفته می‌شود و به قیمت مناسب در بازار به فروش می‌رسد. این شربت که دوز بالایی کربوهیدرات دارد می‌تواند جایگزین سالم‌تری برای شکر سفیدی باشد که از نیشکر استخراج می‌شود. با برداشت حداقل 60 محصول متنوع از این درخت منحصربه‌فرد است که اسمیتز اعتقاد دارد بی‌شک این درخت هدیه ازدواج مناسبی است. اسمیتز می‌گوید: این درخت برای اداره یک خانواده کفایت می‌کند. ویژگی منحصربه‌فردش آن بود که من را به‌شدت علاقه‌مند مطالعه بیشتر در این زمینه کرد.

اسمیتز پی برد که درخت خرمای شیرین ویژگی‌های متعددی دارد که سبب می‌شود بتوان آن را به‌عنوان حافظ حقیقی جنگل معرفی کرد. درخت ریشه‌های عمیقی دارد و این بدان معناست که می‌تواند در سراشیبی‌ها و شیب‌های نسبتاً زیاد به خوبی رشد کند. بدیهی است که این امر سبب حفاظت از خاک و جلوگیری از فرسایش می‌شود. این درخت به آب کمی احتیاج دارد و در برابر خشکسالی مقاوم است. حتی در برابر آتش‌سوزی نیز از خود مقاومت نشان می‌دهد و این مسئله به‌ویژه در جزایر آتشفشانی از اهمیت خاصی برخوردار است. از دیگر مزایای درخت می‌توان به مقاومت در برابر آفات و عدم‌نیاز به کود اشاره کرد. بی‌شک حضور این درخت در جنگل بر کیفیت خاک اثر مثبت خواهد گذاشت.

به خاطر همین ویژگی‌های مثبت بود که اسمیتز تشخیص داد که درخت خرما شیرین به‌طور قطع می‌تواند یک‌گونه کلیدی در تحقق اهدافش جهت احیای جنگل‌های بارانی اندونزی باشد؛ جنگل‌هایی که چندین دهه آتش سوزی و برداشت بی‌رحمانه آنها را در موقعیتی به‌شدت بحرانی قرار داده است. آموری لووینز، مدیر مؤسسه حفاظت از کوهستان راکی در ایالت کلرادو و عضو شورای مبارزه با چالش‌های بزرگ انرژی در مجموعه نشنال‌جئوگرافی می‌گوید: درخت خرمای شیرین بدون هیچ شکی شگفت‌انگیزترین درختی است که من تاکنون با آن برخورد داشته‌ام. این درخت با درخت خرمای روغنی در تضاد کامل است. لووینز، پروژه اسمیتز را به‌عنوان یک طرح پیشگامانه پذیرفته است. او معتقد است که ایده اسمیتز نه تنها منجر به بهبود روند احیای جنگل‌های بارانی خواهد شد بلکه حتی از نظر تولید سوخت هم حائزاهمیت است. طبق طرح اسمیتز از شیره درخت خرمای شیرین می‌توان برای تولید سوخت هم استفاده کرد. اسمیتز می‌گوید که با مطالعه ساختار منحصربه‌فرد برگ‌های این درخت متوجه کارایی فوق‌العاده فتوسنتز در این برگ‌ها شده است.

اتانولی که به‌عنوان سوخت الکلی از درخت خرمای شیرین به‌دست می‌آید خیلی بیشتر از سایر سوخت‌های بیولوژیک است که از سایر منابع متعارف درسرتاسر جهان به‌دست می‌آیند. اسمیتز می‌گوید که پروسه پیشنهادی او می‌تواند سالانه 19 تن (معادل 24هزارلیتر) اتانول سوختی به ازای هر هکتار تولید کند. مقایسه نسبت میزان تولید به مساحت زمین در مورد یک محصول نسبتاً مشابه گویای اهمیت این طرح است. آخرین آمارها از بخش کشاورزی ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهدکه میزان اتانول سوختی تولیدی از ذرت تنها 3/3تن (معادل 4200لیتر) به ازای هر هکتار است. این رقم در مقایسه با رقمی که اسمیتز عنوان کرده، رقم ناچیزی است. حتی آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا که اخیراً اقدام به تجزیه و تحلیل سوخت‌های تجدیدپذیر کرده، اعلام کرده که میزان اتانول سوختی به‌دست آمده از نیشکر برزیلی نیز به ازای هر هکتار رقمی معادل 5/4تن (5700 لیتر) است. با وجود همه این مزایا یک مشکل هم وجود دارد؛ کشاورزان نمی‌توانند بذر این درختان را به‌صورت ردیفی بکارند.