دروازه‌ها را به روی دلار و جهانگرد بگشایید
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 73، رویه 29
شهرام اباذری
همگان به‌این‌امر واقف هستند که سالهاست تهیه و توزیع ارز به‌ویژه دلار و در اختیار گذاشتن آن در دست بازار و غیره یکی از وظایف دولت است که با فروش نفت و منابع دیگر ازپس این مهم برمی‌آمد. اما امروزه در پی تحریم‌های دولت‌های غربی (همان‌طور که رییس‌جمهور در آخرین نشست خبری خود به آن اذعان کردند) اقتصاد کشور و به‌ویژه صنایع نفتی هدف گرفته شده است و اقتصاد کشور با چالشی جدی مواجه گردیده که نتیجه آن کاهش ارز در کشور و در پی آن بالا رفتن بی‌رویه ارزش دلار است.
دستآورد سیاست‌های غلط اقتصادی که همان وابستگی اقتصادی کشور به صنعت نفت و کشورهای خریدار نفت باشد، رفته‌رفته تبدیل به چشم اسفندیار اقتصاد کشور گردیده است. ولی اینک چه باید کرد تا کشتی اقتصاد کشور را از این گرداب و طوفان حوادث به سلامت به ساحل امن رسانید.
اینجانب میخواهم مثالی بیاورم در زمینه تولید پوشاک، که خود دستی در امر تولید آن دارم. چندی پیش یکی از دوستان پیراهنی از ترکیه خریده بود به قیمت 20 دلارکه ما همان پیراهن را با همان کیفیت امروزه درایران تولید می‌کنیم و به‌قیمت 30 هزارتومان به دست مشتری می‌رسانیم و اگر نرخ آن‌را به دلار تبدیل کنیم با دلار 3 هزارتومان می‌شود 10 دلار. من میخواهم از زاویه دیگر مساله را برای خوانندگان گرامی روشن نمایم. فرض کنیم یک شهروند آذربایجانی (ارانی) یا تاجیک و یا یکی از شهروندان کشورهای همسایه که بیشتر از ترکیه خرید می‌کنند متوجه این تفاوت نرخ پوشاک درایران و ترکیه بشوند به‌نظر شما چه اتفاقی خواهد افتاد؟
آیا باز هم خرید خود را در ترکیه انجام خواهند داد؟ یا بار سفر را بسته و با ارز خارجی برای خرید وارد کشور ما می‌شوند؟ این ماجرا هم به نفع آنهاست و هم به نفع تولید داخل و هم به نفع دولت که بی‌گمان می‌تواند دلار مورد نیاز داخل را تأمین کند.
باید توجه داشت که استفاده از موقعیت‌های ویژه که در ظاهر دشوار و به‌ضرر اقتصاد کشور به شمار می‌آیند (مانند وضعیت امروز دلار) و تبدیل کردن آنها به‌موقعیت‌های سودمند برای کشورهنر دولت است.
به هر روی مساله مهم این است که چگونه بستر جذب همسایگان به کشور فراهم آید که همگان می‌دانیم با حضور آنها نه‌تنها تولید داخل بلکه صنعت جهانگردی در ایران رونق خواهد گرفت و این رونق خود به شکوفایی صنعت داخلی درهمۀ زمینه‌ها ونیز کاهش وابستگی‌های نفتی می‌انجامد.
بهتر است به جای آوردن نفت بر سر سفره‌ها، دروازه را برای ورود همسایگان باز کنیم که از قدیم گفته‌اند مهمان روزی خود را پیش‌پیش می‌آورد. و نیز تیر دشمن به‌سنگ می‌خورد و تحریم‌هایشان بی‌اثرمی‌ماند و این‌امر اتفاق نمی‌افتد مگر با خلق سیاست‌های ویژه و ایجاد بازار آزاد و فراهم کردن بستری مطمئن برای سرمایه‌ی همسایگان.
حال دیگر وظیفه دولت می‌باشد تا با بهره گیری از متخصصان اقتصادی و اهرم‌هایی که در اختیار دارد زمینه‌ساز این تحول بزرگ گردد و اقتصاد کشور را از وابستگی به صنعت نفت در آورده و نگاهی مهربانانه‌تر به تولید غیرنفتی کند و به‌آن اعتماد نماید و بستری مناسب برای ورود بازرگانان و خریداران کشورهای همسایه مهیا سازد. کاری که دولت ترکیه در این چند دهه انجام داده و گوی سبقت را از کشورما ربوده است. کشوری که ازداشتن منابع نفتی محروم است و تنها با تکیه بر اقتصاد غیر نفتی و جهانگرد به این مهم نایل آمده است. در حالی که کشور ما ایران نسبت به ترکیه مزیت‌های بسیار زیادی در زمینه جذب جهانگرد دارد که بی‌استفاده در کشور سالهاست خاک می‌خورند. به امید ایرانی سربلند.
