بانوان امیدوار کننده ظاهر شدند - ارزیابی عملکرد بانوان ایران در المپیک
حضور هشت بانوی ایرانی در کاروان 52 نفره ایران در المپیک 2012 لندن، نه تنها رویدادی تاریخی و پر افتخار بود، بلکه کسب نتایج قابل قبول در این بازی‌ها نشان داد که ورزش بانوان در سال‌های اخیر روندی رو به رشد وچشمگیر داشته است. الهه احمدی و مه‌لقا جام‌بزرگ (تیراندازی)، زهرا دهقان (تیراندازی با کمان)، سوسن حاجی‌پور (تکواندو)، ندا شهسواری (پینگ‌پنگ)، لیلا رجبی (پرتاب وزنه)، سولماز عباسی و آرزو حکیمی (قایقرانی)، ملی‌پوشان ایران در المپیک لندن بودند.
nike flex contact boys shoes gray - Nike Air Force 1 Shadow Cashmere/Pale Coral - Pure Violet CI0919 - 700 | nike fashion
سی‌امین دوره المپیک لندن با حضور فعال بانوان ایرانی در این میدان بزرگ همراه بود. اگرچه دست بانوان از کسب مدال کوتاه ماند اما افزایش تعداد آنها نسبت به دوره‌های قبل و درخشش برخی از آنها توجه رسانه‌های مختلف را به حضور بانوان ایرانی جلب کرد.
به گزارش «تابناک»، الهه احمدی و مه‌لقا جام‌بزرگ (تیراندازی)، زهرا دهقان (تیراندازی با کمان)، سوسن حاجی‌پور (تکواندو)، ندا شهسواری (پینگ‌پنگ)، لیلا رجبی (پرتاب وزنه)، سولماز عباسی و آرزو حکیمی (قایقرانی)، ملی‌پوشان ایران در المپیک لندن بودند.
الهه احمدی، اولین بانوی ایرانی بود که در این رقابت نتیجه قابل قبولی کسب کرد و مقام ششمی وی این باور را در بین مسئولان و ورزشی‌ها به وجود آورد که آنها هم می‌توانند. کسب این مقام بهترین عنوان در بین بانوان ورزشکار بود.
سابقه اولین حضور زنان ورزشکار ایران در المپیک به المپیک 1964 توکیو برمی‌گردد. از آن سال تاکنون بانوان ورزشکار ایرانی جسته و گریخته در این بازی‌ها حضور داشته‌اند ولی در هیچ دوره‌ای دستشان به مدال نرسیده است. پیش از لندن، آخرین حضور ورزش بانوان با سه نماینده در بازی‌های 2008 المپیک پکن اتفاق افتاده بود.
حضوری که در سال 2012 به هشت ورزشکار ارتقا یافت و رشته‌هایی چون تیر و کمان، تنیس روی میز، تیراندازی، قایقرانی، پرتاب وزنه و تکواندو را در بر گرفت.
الهه احمدی، تیرانداز المپیکی ایران را می‌توان پیشتاز زنان ورزشکار ایرانی در لندن لقب داد. او با عملکردی دور از ذهن توانست به مرحله فینال تیراندازی المپیک راه پیدا کند و در نهایت جایگاه ششمی را به خود اختصاص دهد، اتفاقی که در تاریخ تیراندازی ایران بی‌سابقه بود. مه لقا جام‌بزرگ، دیگر تیرانداز ایرانی در لندن بود که هر چند عملکردی قابل قبول را در اولین تجربه حضورش در المپیک داشت، اما نتوانست چون دیگر هم تیمی خود جایی در فینال این بازی‌ها داشته باشد.
ندا شهسواری، اولین پینگ‌پنگ باز زن ایرانی در المپیک و سوسن حاجی پور نماینده تکواندو هم در مقابل حریفان سخت خود با سرسختی مبارزه کردند و هر چند نتوانستند اولین مسابقه خود را با پیروزی پشت سر بگذارند اما تلاش آنها مهر تاییدی بر عملکردشان در المپیک لندن بود. شهسواری در یک بازی نزدیک با حریفش که رنکینگش 200 رتبه بیشتر از او بود، پذیرای شکست شد. شاید اگر او اندکی تجربه میادین جهانی را داشت حریفش را به راحتی شکست می‌داد. سوسن حاجی پور هم مقابل حریفش که رنکینگ 8 جهان را داشت با ارائه نمایشی قابل قبول تنها در راند طلایی بازی را واگذار کرد.
البته بانوان المپیکی ایران در تیر و کمان، قایقرانی و دوومیدانی را می‌توان ناموفق‌ترین ورزشکاران زن ایرانی در لندن توصیف کرد. تیر و کمان و قایقرانی رشته‌هایی بودند که تجربه حضور ورزشکار زن در المپیک را داشتند، ولی برای اولین بار بود که ایران در بخش پرتاب وزنه یک بانوی ورزشکار را به المپیک راهی کرده بود .
لیلا رجبی، پرتابگر وزنه ایران که مدت‌ها در اردوی بلاروس حضور داشت نتوانست از گروه خود صعود کند اما به نظر می‌رسد با برنامه‌ریزی مناسب فدراسیون بتواند یکی از بانوانی باشد که باید به مدال‌آوری وی امیدوار بود.
سوسن حاجی‌پور، تکواندوکار کشورمان با مبارزه خوبی که مقابل حریف استرالیایی انجام داد از تیررس انتقادات بر خلاف سایر تکواندوکاران در امان بود. وی اگرچه در اولین مسابقه حذف شد اما به نظر می‌رسید بی‌تجربگی حاجی‌پور چنین نتیجه‌ای را برایش رقم زد و با عدم حضور حریفش در فینال نتوانست شانس مجدد برای کسب مدال داشته باشد.
البته مدال‌آوری در سطح المپیک بسیار سخت است و کاری که تیراندازی انجام داد شبیه یک معجزه بود. اگر شرایط مهیا باشد، باید توقع کسب مدال داشته باشیم. به شخصه معتقدم که مدال‌آوری کار ساده‌ای نیست و باید برای رسیدن به موفقیت ریاضت کشید.» تیرانداز المپیکی ایران با بیان اینکه نقاط ضعف تیراندازان ما نسبت به سایر کشورها بسیار زیاد بود، می‌گوید:« هرچند توانستم در فینال این بازی‌ها حضور پیدا کنم اما اشکالات زیادی هم وجود داشت به طوری که معتقدم باید سخت‌تر تمرین می‌کردم.
ما احتیاج داریم که تمریناتمان المپیکی باشد تا بتوانیم در چنین مسابقاتی حرفی برای گفتن داشته باشیم. بنابراین از همین فردا باید برای چهار سال آینده برنامه‌ریزی شود و تمام امکانات مهیا باشد تا شانس حضور بر روی سکو برای تیراندازان به وجودآید.» احمدی ظرفیت ورزش بانوان ایران را بسیار بالاتر از آنچه در حال حاضر هست می‌داند:« معمولا امکانات ورزش بانوان در حد آقایان نیست. همیشه اینگونه است که اگر ورزشکاری مدالی داشته باشد در بین مردم شناخته می‌شود اما بانوان چون مدالی در دست ندارند، آنگونه که باید در جامعه شناخته شده نیستند.
