گزارش چهارمین دوره همایش فردوسی
ناهید زندی
عکس از: ندا حسینی
چهارمین دورهٔ همایش بزرگداشت فردوسی روز پنج شنبه پنجم خرداد ماه در مجموعه فرهنگی – تاریخی نیاوران برگزار شد. این نشست که به همت انجمن فرهنگی بیستون، کمیتهٔ ملی یونسکو در ایران، انجمن جوانان سپید پارس، گنجینه ی نقش جهان، انجمن ایلام شناسی، انجمن پژوهشی هخامنشیان، فصلنامهٔ بخارا، هفته نامه امرداد و بنیاد فرهنگی جمشید برگزار شده بود با نمایش مستند «یادمان تا خاطره» از ساخته‌های فرشید فرجی آغاز شد. در این مستند به مسئلهٔ تخریب آثار تاریخی و بی توجهی نسبت به این حوزه پرداخته شده بود.
در ادامه امین محمودی دبیر همایش ضمن خوشامدگویی و سپاسگزاری از میهمانان از فیلم «یادمان تا خاطره» سخن گفت، سپس افشین مارابی به شعرخوانی پرداخت.
شاید یکی از زیباترین بخش های این همایش را دختر 5 ساله ای به نام یاسمن اجرا کرد، این دختر هنرمند که از مهد کودک مهرآئین بابل آمده بود به روایت داستان رستم و سهراب پرداخت.
سپس شمس خلخالی شعرهایی خواندند : ....
شعر ما دروازهٔ ماتم نداشت خانه هامان ره به کوی غم نداشت
در جهانگردی و در سیر و سفر چیزی از پاریس و لندن کم نداشت
روزگاری محترم بودیم همی خانهٔ ما جای نامحرم نداشت ...
مظهر آئین ما آئینه بود کس چنین ایمان مستحکم نداشت ...
ما همانیم و همان نسل سترگ آنکه هر لحظه بجز رستم نداشت
در ادامه رسول صیقلی پور (دبیر پایگاه پژوهشی هخامنشیان) پیامی را که استاد حجت الله شکیبا فرستاده بودند برای میهمانان خواند.
دکتر فرح زاهدی استاد زبانهای باستانی دربارهٔ نقاشی‌هایی که در پنجه کند سغد یافته شده است به سخنرانی پرداختند و از دیوارنگاره‌هایی که اشراف زادگان شهری سغد در قرن هفتم و هشتم بر دیوار مهمانخانه‌ها کشیده‌اند، سخن گفتند که سالها پیش از سرایش شاهنامه نبرد رستم با اولاد (پهلوان مازنی) را تصویر کرده‌اند. ایشان ادامه دادند: «این تصاویر نشان می‌دهد پیش از آنکه فردوسی به سرایش شاهنامه بپردازد این داستانها در سغد وجود داشته که از روایت های شفاهی یا کتبی می گرفته اند و در دیوارها نقاشی می کردند. بزرگان سغدی با این کار مهمانهای خود را سرگرم می کردند و حماسه‌های ملی خود را پاس می داشتند و به این ترتیب چون میراثی کهن از آن ها پاسداری می کردند » و ...
نمایش «سوگ سیاوش» با بازی فرزین طاهری از دیگر بخش‌های این همایش بود، که پایان سوگ سیاوش اجرای زیبایی از شعر «وطن» سرودهٔ زنده یاد سیاوش کسرایی بود:
وطن، وطن نظر فکن به من که من
به هر کجا غریب وار که زیر آسمان دیگری غنوده ام
همیشه با تو بوده ام، همیشه با تو بوده ام، همیشه با تو بوده ام ...
در ادامه گروه موسیقی «گوران» با نوازندگی شوان نورموسی و نیما افتخار شاهرودی به اجرای قطعاتی بر روی بیت هایی از شاهنامه های کردی پرداختند.
فیلمی از زنده یاد مجتبی مینوی پخش شد که از زنده یاد محمد امین ریاحی رئیس بنیاد شاهنامه به یادگار در اختیار علی دهباشی بود. وی پیش از پخش فیلم دربارهٔ دیدگاهها و کارهای بزرگ مینوی به سخنرانی پرداخت. مینوی به شاهنامه عشق می ورزید و این عشق از عشق او به ایران و از عشق به کمال ناشی می شد.
.... مینوی از این رنج می برد که جهانیان قدر این شاهکار جهانی را بیش از خود ما شناخته اند. وی معتقد بود وقت آن رسیده که خود ایرانیان به فکر میراث خود بیفتند ...
پایان بخش این نشست سرود جاوید «ای ایران» بود. در پایان در مجموعه فرهنگی تاریخی کاخ نیاوران از نسخهٔ نفیسی از شاهنامه رونمایی شد. این شاهنامه خطی در دورهٔ صفوی به خط «محمد مومن» به درخواست حسین خان شاملو در هرات به خط نستعلیق نوشته شده است.
دیدگاهها
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا